Czy jest miejsce dla metamizolu w farmakoterapii gorączki u dzieci?

Temperatura ciała jest kontrolowana przez ośrodek termoregulacji w podwzgórzu. Jego zadaniem jest równoważenie produkcji ciepła, pochodzącego głównie z aktywności metabolicznej w mięśniach i wątrobie, poprzez oddawanie ciepła przez skórę i płuca. Ośrodek termoregulacji jest w stanie utrzymać dość stałą ciepłotę ciała w środowisku o normalnej temperaturze. Jednak w temperaturach otoczenia wyższych niż 35°C zdolność organizmu do rozpraszania ciepła jest zmniejszona i temperatura wewnątrz ciała wzrasta.

Gorączka to nienormalny wzrost temperatury ciała, występujący jako część specyficznej odpowiedzi biologicznej na chorobę. Ułatwia on oraz przyspiesza powrót do zdrowia. Choć nasilenie gorączki nie odzwierciedla ciężkości choroby, to wzbudza ogromny niepokój wśród rodziców i jest najczęstszą przyczyną konsultacji lekarskich. Szacuje się, że 20-30% wizyt pediatrycznych związanych jest z tym objawem.

Klinicznie, gorączka to temperatura ciała o 1°C lub więcej powyżej średniej prawidłowej/normalnej temperatury w miejscu zmierzenia (Tabela 1). Gorączkę definiuje się również jako temperaturę głęboką (mierzoną w tętnicy płucnej) ≥ 38,3°C. Gorączka jest objawem, który może budzić obawy dziecka i rodzica, ale jest piątym parametrem życiowym. Gorączka pomaga aktywując różne elementy walki z infekcją. Jednocześnie również osłabia i wpływa niekorzystnie na funkcjonowanie organizmu oraz pogarsza jakość życia.

Tabela 1. Wartości temperatury ciała definiowane jako prawidłowa temperatura oraz gorączka, w zależności od miejsca zmierzenia [1,2].