Pecherz nadreaktywny - miejsce solifenacyny w terapii
Jako pęcherz nadreaktywny (overactive bladder – OAB) określa się występowanie parć naglących oraz częstomoczu dziennego i/lub nocnego z nietrzymaniem moczu lub bez przy braku miejscowych czynników, które mogłyby tłumaczyć powstanie takich objawów.1
Stwierdzenie pęcherza nadreaktywnego jest rozpoznaniem objawowym, postawionym w oparciu o istnienie kilku objawów chorobowych (parcia naglące, częstomocz, nietrzymanie moczu).1
Obecnie w leczeniu pęcherza nadreaktywnego stosuje się leki antycholinergiczne stanowiące tzw. złoty standard.2 (np. Afenix- solifenacyna).
Charakterystyka leków antycholinergicznych.2
| Generacja leku | I generacja | lI generacja | lII generacja | lV generacja |
|---|---|---|---|---|
| Molekuły | Oksybutynina | Tolterodyna Fesoterodyna Trospium | Darifenacyna | Solifenacyna |
| Mechanizm działania | Mieszane antycholinergiczne, miejscowo znieczulające, blokujące kanały wapnia | Działa na wszystkie 5 typów receptorów muskarynowych | Ultraselektywność wobec receptorów muskarynowych M3 | Uroselektywność wobec pęcherza moczowego |
| Długi czas półtrwania | – | ± | – | + |
| Skuteczność | ± | + | + | + |
| Selektywność wobec M2 i M3 | ± | – | – | + |
| Istotne działania uboczne | + | – | – | – |
| Brak istotnego wpływu na fazę mikcji | – | + | + | + |
