Ciężki los outsidera Opipramol (Pramolan) – „opis przypadku”

Streszczenie

W latach 60. ubiegłego wieku, w okresie tworzenia się obowiązującej klasyfikacji leków psychotropowych zostały one podzielone na trzy główne grupy: neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne i leki uspokajające. Opipramol, lek wynaleziony w tym samym czasie, nie zmieścił się w żadnej z tych podstawowych grup. Jednym z powodów było jego działanie kliniczne, które łączy efekt przeciwlękowy oraz skuteczność wobec zaburzeń pod postacią somatyczną. W okresie rozwoju farmakoterapii nie przeprowadzono dostatecznej liczby randomizowanych badań klinicznych tego leku ani nie był on stosowany w ośrodkach akademickich. Ponadto lek ten był i jest stosowany w grupach pacjentów, którzy nie mieszczą się w głównym nurcie psychiatrii, a więc u osób z zaburzeniem lękowym uogólnionym i z zaburzeniami pod postacią somatyczną. Tę grupę pacjentów charakteryzuje zmienny i falujący przebieg zaburzeń i są oni przeważnie leczeni w ośrodkach ambulatoryjnych.

Praca przedstawia historyczne i naukowe zjawiska, które zdecydowały o takiej pozycji opipramolu w psychiatrii, jaką zajmuje on obecnie. Praca przypomina także obraz kliniczny wyżej wymienionych zaburzeń. Opipramol jest lekiem o budowie trójpierścieniowej z łańcuchem bocznym, jaki występuje we flufenazynie i perfenazynie. Opipramol jest obecnie umieszczany w grupie leków o działaniu uspokajającym, wykazuje słabe działanie przeciwdepresyjne. Lek został zarejestrowany do leczenia zaburzenia lękowego uogólnionego i zaburzeń występujących pod postacią somatyczną.

Najważniejsze

Opipramol w okresie>