Podsumowanie profilu bezpieczeństwa. Najczęściej zgłaszanymi objawami niepożądanymi u pacjentów przyjmujących produkt leczniczy Dulofor były: nudności, ból głowy, suchość w jamie ustnej, senność i zawroty głowy. Jednak większość najczęściej zgłaszanych objawów niepożądanych miała łagodne lub umiarkowane nasilenie, zwykle występowała krótko po rozpoczęciu terapii i w większości przypadków ustępowała w miarę kontynuowania leczenia. Poniżej przedstawiono działania niepożądane pochodzące ze zgłoszeń spontanicznych oraz obserwowane podczas badań klinicznych kontrolowanych placebo. Ocena częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze. Niezbyt często zapalenie krtani. Zaburzenia układu immunologicznego. Rzadko: reakcja anafilaktyczna, zespół nadwrażliwości. Zaburzenia endokrynologiczne. Rzadko niedoczynność tarczycy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania. Często zmniejszenie łaknienia. Niezbyt często hiperglikemia (zgłaszana głównie u pacjentów chorych na cukrzycę). Rzadko: odwodnienie, hiponatremia, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)[6]. Zaburzenia psychiczne. Często: bezsenność, pobudzenie, zmniejszenie libido, lęk, zaburzenia orgazmu, nietypowe sny. Niezbyt często: myśli samobójcze[5,7], zaburzenia snu, bruksizm, dezorientacja, apatia. Rzadko: zachowania samobójcze[5,7], stan pobudzenia maniakalnego, omamy, agresja i gniew[4]. Zaburzenia układu nerwowego. Bardzo często: ból głow, senność. Często: zawroty głowy, letarg, drżenie, parestezje. Niezbyt często: drgawki kloniczne mięśni, akatyzja[7], nerwowość, zaburzenia uwagi, zaburzenia smaku, dyskineza, zespół niespokojnych nóg, pogorszenie jakości snu. Rzadko: zespół serotoninowy[6], drgawki[1], niepokój psychoruchowy[6], objawy pozapiramidowe[6]. Zaburzenia oka. Często niewyraźne widzenie. Niezbyt często: rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia. Rzadko jaskra. Zaburzenia ucha i błędnika. Często szumy uszne[1]. Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia obwodowego, ból ucha. Zaburzenia serca. Często kołatanie serca. Niezbyt często: tachykardia, arytmia nadkomorowa, głównie migotanie przedsionków. Zaburzenia naczyniowe. Często: zwiększenie ciśnienia tętniczego[3], nagłe zaczerwienienie twarzy. Niezbyt często: omdlenia[2], nadciśnienie tętnicze[3,7], niedociśnienie ortostatyczne[2], czucie zimna rąk i nóg. Rzadko przełom nadciśnieniowy[3,6]. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia. Często ziewanie. Niezbyt często: ucisk w gardle, krwawienie z nosa. Rzadko: śródmiąższowa choroba płuc[10], eozynofilowe zapalenie płuc[6]. Zaburzenia żołądka i jelit. Bardzo często: nudności, suchość w jamie ustnej. Często: zaparcie, biegunka, ból brzucha, wymioty, niestrawność, wzdęcia. Niezbyt często: krwotok z przewodu pokarmowego[7], zapalenie żołądka i jelit, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaburzenia połykania. Rzadko: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, obecność świeżej krwi w kale, nieprzyjemny zapach z ust, mikroskopowe zapalenie jelita grubego[9]. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych. Niezbyt często: zapalenie wątroby[3], zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfataza alkaliczna), ostre uszkodzenie wątroby. Rzadko: niewydolność wątroby[6], żółtaczka[6]. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej. Często: zwiększona potliwość, wysypka. Niezbyt często: nocne pocenie, pokrzywka, kontaktowe zapalenie skóry, zimne poty, reakcje nadwrażliwości na światło, zwiększona skłonność do powstawania siniaków. Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona[6], obrzęk naczynioruchowy[6]. Bardzo rzadko zapalenie naczyń skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej. Często: ból mięśniowo-kostny, kurcze mięśni. Niezbyt często: sztywność mięśni, drżenie mięśni. Rzadko szczękościsk. Zaburzenia nerek i dróg moczowych. Często: bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, częstomocz. Niezbyt często: zatrzymanie moczu, uczucie parcia na pęcherz, oddawanie moczu w nocy, wielomocz, zmniejszenie diurezy. Rzadko nieprawidłowy zapach moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi. Często: zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, opóźniona ejakulacja. Niezbyt często: krwotok z dróg rodnych, zaburzenia menstruacyjne, zaburzenia seksualne, ból jąder. Rzadko: objawy menopauzy, mlekotok, hiperprolaktynemia. Krwotok poporodowy[6]. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania. Często: upadki[8], zmęczenie. Niezbyt często: ból w klatce piersiowej[7], nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, pragnienie, dreszcze, zmęczenie, uczucie gorąca, zaburzenia chodu. Badania diagnostyczne. Często zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: zwiększenie masy ciała, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, zwiększenie stężenia potasu we krwi. Rzadko: zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi. 1) Drgawki i szumy w uszach zgłaszano także po zakończeniu leczenia. 2) Niedociśnienie ortostatyczne oraz omdlenia zgłaszane były szczególnie w początkowym okresie leczenia. 3) Punkt: „Ostrzeżenia”. 4) Przypadki agresji i przejawów gniewu zgłaszane były szczególnie w początkowym okresie leczenia lub po zakończeniu leczenia. 5) Przypadki myśli i zachowań samobójczych zgłaszane były podczas terapii duloksetyną lub wkrótce po zakończeniu leczenia. 6) Szacowana częstość występowania działań niepożądanych w obserwacji po wprowadzeniu produktu do obrotu; nie obserwowane podczas badań klinicznych z kontrolą placebo. 7) Różnica nieistotna statystycznie w porównaniu z placebo. 8) Upadki były częstsze u osób w podeszłym wieku (≥65 lat). 9) Szacunkowa częstość na podstawie danych z wszystkich badań klinicznych. 10) Częstość występowania szacowana na podstawie badań klinicznych z kontrolą placebo. c. Opis wybranych działań niepożądanych. Przerwanie stosowania duloksetyny (zwłaszcza nagłe) często powoduje wystąpienie objawów odstawienia. Do najczęściej zgłaszanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje lub wrażenie porażenia prądem, szczególnie w obrębie głowy), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), zmęczenie, senność, pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, ból głowy, bóle mięśni, drażliwość, biegunka, nadmierna potliwość i zawroty głowy pochodzenia obwodowego. Zazwyczaj, w przypadku stosowania produktów z grupy SSRI oraz SNRI, objawy te są łagodne lub umiarkowane, przemijające, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się przez dłuższy czas. Z tego powodu zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu leczniczego, kiedy kontynuacja leczenia duloksetyną nie jest już konieczna. W trzech 12-tygodniowych badaniach klinicznych (faza ostra), w których stosowano duloksetynę u pacjentów z bólem w neuropatii cukrzycowej obserwowano niewielkie, lecz istotne statystycznie zwiększenie stężenia glukozy we krwi na czczo u pacjentów leczonych duloksetyną. Zarówno u pacjentów leczonych duloksetyną, jak i u pacjentów otrzymujących placebo, poziom HbA1c był stały. W fazie rozszerzenia tych badań, trwającej do 52 tygodni, stwierdzono zwiększenie poziomu HbA1c w grupie otrzymującej duloksetynę i w grupach leczonych standardowo, ale średni wzrost wartości był o 0,3% większy w grupie leczonej duloksetyną. Zaobserwowano także niewielkie zwiększenie stężenia glukozy na czczo oraz cholesterolu całkowitego u pacjentów leczonych duloksetyną. W grupie leczonej standardowo wyniki badań laboratoryjnych wykazały nieznaczne zmniejszenie tych parametrów. Skorygowany odstęp QT u pacjentów leczonych duloksetyną nie różnił się od obserwowanego u pacjentów otrzymujących placebo. Nie obserwowano klinicznie istotnych różnic w pomiarach QT, PR, QRS i QTcB u pacjentów leczonych duloksetyną i pacjentów otrzymujących placebo. d. Dzieci i młodzież. W ramach badań klinicznych duloksetynę stosowano u łącznie 509 pacjentów w wieku od 7 do 17 lat z dużymi zaburzeniami depresyjnymi oraz 241 pacjentów w wieku od 7 do 17 lat z zaburzeniami lękowymi uogólnionymi. Ogólnie profil działań niepożądanych po zastosowaniu duloksetyny u dzieci i młodzieży był podobny do obserwowanego u osób dorosłych. Łącznie u 467 pacjentów z grupy pediatrycznej, których w badaniach klinicznych początkowo losowo przydzielono do grupy otrzymującej duloksetynę, odnotowano zmniejszenie masy ciała średnio o 0,1 kg po 10 tygodniach w porównaniu ze zwiększeniem o średnio 0,9 kg u 353 pacjentów, którym podawano placebo. Następnie, po okresie przedłużenia badania trwającym od czterech do sześciu miesięcy, u pacjentów stwierdzano zazwyczaj tendencję do odzyskiwania ich przewidywanej percentylowej masy początkowej, wyznaczonej na podstawie danych demograficznych dobranych pod względem wieku i płci rówieśników. W trwających do 9 miesięcy badaniach, u dzieci i młodzieży leczonych duloksetyną obserwowano mniejszy o 1% całkowity średni wzrost na siatce centylowej (mniejszy o 2% u dzieci w wieku od 7 do 11 lat i większy o 0,3% u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych; Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa; tel.: + 48 22 49 21 30; faks: + 48 22 49 21 309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.