Immunomodulujące działanie witaminy D

Rola witaminy D w modulowaniu funkcji odpornościowej

Klasyczne funkcje witaminy D to regulacja homeostazy wapniowo-fosforowej i kontrolowanie metabolizmu kości. Jednak niedobór witaminy D opisano w kilku przewlekłych stanach związanych ze zwiększonym stanem zapalnym i dysregulacją układu odpornościowego, takich jak cukrzyca, przewlekłe stany zapalne dróg oddechowych i reumatoidalne zapalenie stawów. Wyniki licznych badań wskazują na kluczową rolę witaminy D w modulowaniu funkcji odpornościowej. Prowadzi to do hipotezy o specyficznej dla choroby zmiany metabolizmu witaminy D i wzmacnia rolę witaminy D w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego^1,2. Badania kliniczne potwierdzają zasadność tej tezy. Receptor witaminy D (VDR) obecny jest na powierzchni większości komórek odpornościowych, w tym limfocytów B i T, monocytów, makrofagów i komórek dendrytycznych. Wykazano aktywny metabolizm witaminy D przez komórki odpornościowe, które są w stanie lokalnie przekształcić 25(OH)D3 w 1,25(OH)2D3, jej aktywną formę. Sygnalizacja witaminy D i VDR wspólnie odgrywają hamującą rolę w autoimmunizacji i działaniu przeciwzapalnym, promując różnicowanie komórek dendrytycznych i regulatorowych limfocytów T oraz zmniejszając odpowiedź limfocytów T pomocniczych Th17 i wydzielanie cytokin zapalnych^4-6.

Metabolizm witaminy D

Witamina D dostaje się do organizmu wraz z pożywieniem (ok. 20% witaminy D3 przyjmuje się z dietą) lub jest syntetyzowana przez skórę (80%) z 7-dihydrocholesterolu po ekspozycji na promieniowanie słoneczne. Witamina D3 podlega hydroksylacji w>