Pregabalina w bólu kręgosłupa i zespołach rwy

Historia choroby

56-letni chory, z zawodu magazynier, po dźwignięciu ciężaru w pracy obudził się następnego dnia z silnym bólem kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego oraz bólem promieniującym do lewej kończyny dolnej. Ból powodował trudności w poruszaniu się, podczas pionizacji chory pochylał się w prawą stronę. W pozycji leżącej w łóżku po pewnym czasie znajdował pozycję „odbarczającą” ból, ale każda jej zmiana powodowała nawrót. Ból promieniował do przedniej i bocznej powierzchni uda po lewej stronie, okresowo także poniżej stawu kolanowego. Ból był szczególnie nasilony w godzinach nocnych, nie pozwalał choremu na utrzymanie ciągłości snu.

Do tej pory poważniej nie chorował (przyjmuje jedynie leki na nadciśnienie tętnicze od 7 lat – z grupy inhibitorów ACE), ale bóle kręgosłupa (bez promieniowania do kończyn dolnych) zdarzały się przynajmniej raz w roku, samoistnie ustępując po kilku dniach. Obecne dolegliwości utrzymują się od 2 tygodni i nie ustępują.

Lekarz rodzinny włączył choremu diklofenak o przedłużonym działaniu w dawce 100 mg na dobę oraz tolperyzon w dawce 3 × 150 mg. Po 7 dniach chory nie czuł jednak wyraźnej poprawy, ból uda był nadal nie do wytrzymania (8/10 pkt w skali wzrokowo-analogowej oceny bólu [ang. Visual Analogue Scale, VAS]). Chory został skierowany do neurologa w celu poszerzenia diagnostyki, ale z uwagi na dłuższe>