Bezpieczeństwo stosowania karwedilolu przy współistniejącej cukrzycy i chorobach nerek
Skrót informacji
- Karwedilol wykazuje zdolność do stymulowania β-arestyny do połączenia się z ufosforylowanym receptorem β2-adrenergicznym. Ten mechanizm działania karwedilolu może stanowić jeden z istotnych elementów skuteczności leku w leczeniu niewydolności serca.
- Karwedilol w istotny klinicznie sposób zmniejsza ekspresję receptorów β3 w mięśniu sercowym, co wiąże się w praktyce z poprawą funkcji hemodynamicznej serca oraz prowadzi do zwiększenia kurczliwości lewej komory u osób z niewydolnością serca.
- Karwedilol jest silnym przeciwutleniaczem, wykazuje zdolność do hamowania peroksydacji lipidów w śródbłonku naczyń oraz do hamowania oksydacji lipoprotein o niskiej gęstości (LDL). Efekt antyoksydacyjny karwedilolu jest silniejszy od witaminy E
- Karwedilol wykazuje efekt hamujący do apoptozy.
- Karwedilol wykazuje zdolność do hamowania infiltracji neutrofilii i zmniejszania rozmiaru zawału serca.
- Profil farmakokinetyczno-farmakodynamiczny (PK-PD) karwedilolu pozwala na jego rekomendowanie pacjentom chorym na cukrzycę. Profil PK-PD leku pozwala na osiągnięcie optymalnych efektów terapeutycznych. Karwedilol cechuje się unikalnym profilem farmakokinetycznym, optymalnym profilem bezpieczeństwa oraz niewielkim ryzykiem interakcji z jednoczasowo stosowanymi przez pacjenta lekami.
- Efekt antyoksydacyjny, przeciwzapalny i kardioprotekcyjny karwedilolu odpowiada za efekt plejotropowy leku oraz pozwala na osiąganie celów terapeutycznych u pacjentów, u których choroby układu sercowo-naczyniowego współistnieją z zaburzeniami metabolicznymi. Lek może być bezpiecznie stosowany u pacjentów z współistniejącymi chorobami nerek
Karwedilol jest zaliczany do III generacji β-blokerów. Jest nieselektywnym antagonistą obu typów receptorów β-adrenergicznych i dodatkowo blokuje receptory α1-adrenergiczne. Zarówno badania eksperymentalne, jak i kliniczne karwedilolu wykazały, że efekt adrenolityczny jest tylko jednym z wielu efektów plejotropowych działania karwedilolu. Oprócz wpływu na receptory adrenergiczne w farmakologicznym działaniu karwedilolu należy przypisać dodatkowe efekty, które wpływają na efekt działania leku oraz czynią go skutecznym i bezpiecznym lekiem stosowanym w farmakoterapii chorób układu sercowo-naczyniowego, także w populacjach pacjentów z chorobami współistniejącymi [1–4].
Wpływ karwedilolu na beta-arestynę, receptory beta-3 adrenergiczne, kanały jonowe, uwalnianie tlenku azotu (NO).
Wpływ na beta-arestynę
Karwedilol wykazuje zdolność do stymulowania β-arestyny do połączenia się z ufosforylowanym receptorem β2-adrenergicznym. Arestyna należy do grupy cytozolowych białek, które między innymi uczestniczą w procesach desensytyzacji receptorów związanych z układem efektorowym poprzez białko G. Aktualnie sugeruje się efekt antyapoptotyczny β-arestyny Karwedilol wykazuje zdolność do stabilizacji konformacji receptorów β-adrenergicznych w formie, która nie jest związana z białkiem Gs i promuje szlaki zależne od arestyny. Stymulacja, w szczególności przewlekła, receptorów adrenergicznych może indukować przerost i apoptozę kardiomiocytów, a zatem opisany mechanizm działania karwedilolu może stanowić jeden z istotnych elementów skuteczności leku w leczeniu niewydolności serca.
Wpływ na receptory beta-3 adrenergiczne
Karwedilol wykazuje zdolność do inhibicji ekspresji genów dla receptorów>
Działanie antyoksydacyjne leku
Wpływ karwedilolu na proces apoptozy komórek mięśnia sercowego
Infiltracja neutrofilowa a efekt działania karwedilolu
Wpływ karwedilolu na endotelinę
Karwedilol u pacjentów chorych na cukrzycę
Stosowanie karwedilolu a ryzyko interakcji z innymi jednoczasowo stosowanymi lekami
Potencjalne objawy niepożądane, jakie mogą wystąpić podczas stosowania karwedilolu
