Choroba Alzheimera

Wstęp

Choroba Alzheimera (ang. Alzheimer’s disease, AD) jest chorobą zwyrodnieniową mózgu spowodowaną odkładaniem się w nim patologicznych białek, głównie β-amyloidu, białka tau i innych.

AD jest najczęstszą przyczyną otępień na świecie niezależnie od wieku pacjenta i wraz ze swoimi postaciami mieszanymi stanowi ok. 75% wszystkich przypadków otępień.

Pierwszymi objawami AD najczęściej są narastające deficyty bieżącej pamięci, utrudniające funkcjonowanie w życiu codziennym. Są one określane jako zaburzenia pamięci epizodycznej i przejawiają się problemami w uczeniu się i trwałym zapamiętaniu nowych informacji, niemożnością późniejszego przypomnienia sobie sytuacji ich rejestracji i nieskutecznością podpowiedzi. Osoby z otoczenia pacjenta informują o wielokrotnym powtarzaniu tych samych pytań, stwierdzeń, opowieści i czynności.

Opisane objawy prowadzą do nieprawidłowego funkcjonowania w życiu codziennym i na kolejnych etapach choroby pacjent wymaga pomocy innych osób, co zazwyczaj jest określane jako początek otępienia w przebiegu AD. Dalsze stadia tego procesu
wiążą się ze stopniową utratą samodzielności oraz pojawianiem się objawów psychiatrycznych i neurologicznych.

Otępienie w AD powinno być leczone dostępnymi lekami, w dawkach terapeutycznych, w monoterapii lub terapii złożonej (w zależności od stanu pacjenta i obecności działań niepożądanych).

Sztuka rozpoznawania choroby Alzheimera w jednostce specjalistycznej

Dzięki szybko postępującym badaniom biomarkerów choroby Alzheimera identyfikacja procesu chorobowego na etapie przedklinicznym jest obecnie możliwa.

W rozwoju choroby Alzheimera można wyróżnić 3 etapy:

1. wczesne>