Dla jakiego pacjenta lerkanidypina?

Lerkanidypina jest nowoczesnym antagonistą wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny, hamującym przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia serca i mięśni gładkich naczyń. W porównaniu do innych molekuł z tej grupy charakteryzuje ją wysoka lipofilność. Dzięki temu lerkanidypina akumuluje się w błonach komórkowych w pobliżu kanałów wapniowych typu L, będących miejscem jej działania. Z depozytów błonowych substancja uwalnia się powoli w sposób ciągły. To zjawisko tłumaczy powolny początek działania leku, dzięki któremu nie dochodzi do aktywacji układu współczulnego, odruchowej tachykardii i nagłych spadków ciśnienia tętniczego.

Ponadto lerkanidypina nie wykazuje ujemnego działania inotropowego, z powodu dużej selektywności naczyniowej.

Skuteczność leczenia lerkanidypiną została potwierdzona w licznych badaniach, do których włączono ponad 20 tysięcy pacjentów. Porównywano również leczenie lerkanidypiną, a innymi antagonistami wapnia, między innymi amlodypiną i wykazano jej porównywalną skuteczność.

Obrzęki obwodowe są najczęstszym działaniem niepożądanym związanym ze stosowaniem antagonistów wapnia. W przypadku lerkanidypiny są one rzadsze i mniej nasilone niż w trakcie stosowania amlodypiny. W badaniu z udziałem 828 osób z nadciśnieniem tętniczym w grupie leczonej lerkanidypiną w dawce 10 mg obrzęki kończyn dolnych występowały ponad 2 razy rzadziej niż w grupie stosującej amlodypinę w dawce 5 mg (odpowiednio u 9% i 19% populacji każdej z grup).

Kolejną cechą wyróżniającą lerkanidypinę spośród innych dihydropirydynowych antagonistów wapnia>