Dlaczego leczenie metoprololem jest korzystne?

Wstęp

Metoprolol jest β‐adrenolitykiem kardioselektywnym nieposiadającym własnej aktywności sympatykomimetycznej, rozpuszczalnym w  tłuszczach. Jego działanie, podobnie jak innych β-blokerów polega na zwolnienu częstości rytmu serca, zwolnieniu przewodzenia przedsionkowo-komorowego, obniżeniu kurczliwości mięśnia serca. Mechanizm działania polega na zmniejszeniu zapotrzebowania mięśnia serca na tlen. Wydłużenie czasu trwania rozkurczu powoduje poprawę ukrwienia obszarów objętych niedokrwieniem, a co za tym idzie, wydłużenie czasu do wystąpienia bólu wieńcowego.

Leki betaadrenolitycznie różnią się pod względem kardioselektywności, czyli wybiórczego wpływu na receptory β1. Metoprolol jest β‐adrenolitykiem z dominującą blokadą β1 . Występuje w postaci dożylnej i doustnej. Charakteryzuje się dużą rozpiętością stosowanych dawek. Po podaniu dożylnym początek działania obserwuje się po 1–2 min, a działanie utrzymuje się 6–8 godz. Zależnie od wskazania, stosuje się go w pojedynczych lub powtarzanych bolusach w dawkach 2,5–5 mg do dawki 15 mg. Czas półtrwania w osoczu wynosi 3–7 godz. W postaci doustnej są również preparaty o przedłużonym działaniu ^{[1, 2]}.

Wskazania do stosowania metoprololu

Nadciśnienie tętnicze

Β-adrenolityki, a  wśród nich metoprolol, należą do grupy leków pierwszego rzutu w  leczeniu nadciśnienia tętniczego. W  ostrym rozwarstwieniu aorty, w którym celem leczenia jest obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego < 120 mmHg i zwolnienie czynności serca < 60/min, metoprolol obok labetalolu wymieniany jest jako leczenie alternatywne do esmololu stosowanego z nitrogliceryną lub nitroprusydkiem sodu lub nikardypiną. Stosuje się go dożylnie, zazwyczaj w bolusach 2,5–5 mg powtarzanych>