Dlaczego nie należy przerywać terapii IBS w czasie pandemii COVID-19?
Skrót informacji
Zespół jelita nadwrażliwego to schorzenie przewlekłe, które cechuje się częstymi nawrotami objawów wyzwalanymi przez różne czynniki środowiskowe, w tym przewlekły stres. Uzyskanie sukcesu terapeutycznego wymaga wypracowania dobrej relacji lekarz – pacjent, a także zastosowania różnych form leczenia skojarzonego uwzględniającego przywrócenie stanu eubiozy jelitowej, poprawę motoryki przewodu pokarmowego, korektę zaburzeń rytmu wypróżnień oraz ustąpienie dolegliwości bólowych. Osiągnięcie tych celów jest możliwe dzięki zastosowaniu różnych form farmakoterapii o zróżnicowanych mechanizmach działania.
IBS – etiopatogeneza i rozpoznawanie
Zespół jelita nadwrażliwego (IBS, irritable bowel syndrome) to przewlekła choroba czynnościowa, w której nawracające bóle brzucha mają związek z defekacją lub ze zmianą częstości wypróżnień i/lub konsystencji stolca. Przewlekłe utrzymywanie się objawów wywołuje obniżenie jakości życia osób nią dotkniętych oraz znacznie utrudnia codzienne funkcjonowanie [1, 2]. Objawy IBS mogą występować w każdym wieku, jednak najczęściej dotyczą osób w 3. i 4. dekadzie życia z przewagą kobiet. W 2016 r. zostały opublikowane Kryteria Rzymskie IV, które są najnowszą aktualizacją kryteriów diagnostycznych zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. Zgodnie z opinią ekspertów określenie „czynnościowe” zostało uzupełnione w podtytuł: „zaburzenia interakcji jelitowo-mózgowych”, co podkreśla istotne znaczenie zaburzeń osi mózgowo-jelitowej w patogenezie IBS [3, 4]. Etiologia choroby ma charakter wieloczynnikowy i nie jest do końca wyjaśniona [5–7]. Ważny element stanowi zaburzenie ilościowe i jakościowe składu mikrobioty jelitowej, które wpływa bezpośrednio lub pośrednio na pozostałe mechanizmy IBS. Ponadto do czynników biorących udział w patogenezie IBS należą: nadwrażliwość trzewna, zaburzenia funkcji immunologicznych błony śluzowej jelita oraz nieprawidłowa motoryka przewodu pokarmowego. Poza dysbiozą ważnymi czynnikami patogenetycznych IBS są: czynniki genetyczne, żywieniowe i przebyte infekcje przewodu pokarmowego. W patogenezie IBS odgrywają także rolę czynniki psychologiczne, zwłaszcza przewlekły stres o znacznym nasileniu. W ostatnich miesiącach,>
Zalecenia dotyczące modyfikacji stylu życia
Leki stosowane w IBS z dominującym zaparciem lub biegunką
Leki spazmolityczne
Olejek z mięty pieprzowej
Ryfaksymina α i probiotyki
Kwas masłowy
Podsumowanie
