Leczenie agonistami receptora glukagonopodobnego peptydu 1 i częstość występowania demencji: Dane z połączonych podwójnie ślepych randomizowanych badań kontrolowanych i ogólnokrajowych - rejestry recept.
Skrót informacji
- Leczenie za pomocą GLP-1 RA (agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1) może stanowić nowy sposób leczenia i drogę do zmniejszenia częstość występowania otępienia u pacjentów z cukrzycą typu 2 – takie wnioski przedstawiają autorzy badania.
- Od lat agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1RA) znajdują zastosowanie w leczeniu cukrzycy typu 2 i otyłości, gdzie skutecznie obniżają poziom glukozy, masę ciała i ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. W tej grupie osób zaobserwowano, że GLP-1 może mieć również znaczenie ochronne dla osłabienia funkcji poznawczych.
- Wyniki innych analiz sugerują, że leczenie liraglutydem lub semaglutydu wiązało się ze znaczącym dwukrotnym zmniejszeniem ryzyka rozpoznania otępienia w porównaniu z osobami otrzymującymi placebo, u pacjentów z cukrzycą typu II. Ponadto przeprowadzono analizę eksploracyjną badania REWIND CVOT1 i wykazano, że leczenie dulaglutydem, również GLP-1 RA, było związane z mniejszym ryzykiem rozwoju zaburzeń poznawczych u pacjentów z cukrzycą typu II w porównaniu z placebo.
- Mechanizm korzystnego wpływu leczenia GLP-1 RA na opóźnienie rozwoju otępienia może być związany z łagodzeniem oddziaływania czynników ryzyka rozwoju powikłań cukrzycy takich jak hemoglobina glikowana, masa ciała, skurczowe ciśnienie krwi i korzystne oddziaływanie na układ sercowo-naczyniowy.
Nowy sposób na otępienia u pacjentów z cukrzycą typu 2?
U podstaw przeprowadzonego badania były obserwacje wskazujące, że osoby z cukrzycą typu 2 mają zwiększone ryzyko demencji. Agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) (RA) mają zastosowanie w leczeniu cukrzycy typu II i obecnie należą do obiecujących terapii w leczeniu choroby Alzheimera. Kluczowym pytaniem, które pozostawało bez odpowiedzi było czy leki te zmniejszają częstość występowania demencji u osób z cukrzycą typu 2. W badaniu oceniano ekspozycję na GLP-1 RA u pacjentów z cukrzycą typu 2 i późniejsza diagnozą otępienia w dwóch dużych bazach danych z długoterminowym okresem obserwacji. Były to zbiorcze dane z trzech randomizowanych, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badań układu sercowo-naczyniowego (15 820 pacjentów) i ogólnokrajowej kohorty opartej na duńskim rejestrze (120 054 pacjentów). Wyniki analizy danych ujawniły, że wskaźnik otępienia był niższy zarówno u pacjentów zrandomizowanych do GLP-1 RA w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka [HR]: 0,47 (95% przedział ufności [CI]: 0,25–0,86) oraz w kohorcie ogólnopolskiej (HR: 0,89; 95% CI: 0,86–0,93 przy rocznej zwiększonej ekspozycji na RA GLP-1). Autorzy badania wskazują, że leczenie za pomocą GLP-1 RA może stanowić nowy sposób leczenia i drogę do zmniejszenia częstość występowania otępienia u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Komentarz: Cukrzyca a funkcje poznawcze
Zarówno>
Funkcje poznawcze – jak je chronić?
Mechanizm działania
