Leczenie przeciwwirusowe półpaśca w grupie pediatrycznej
Skrót informacji
Półpasiec jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus VZV (varicella zoster virus) - odpowiadający także za zachorowania na ospę wietrzną, potocznie nazywaną wiatrówką. U osób, które przebyły ospę wietrzną (w dzieciństwie lub w późniejszym okresie życia), wirus VZV może pozostać w organizmie w postaci utajonej i uaktywnić się po kilku latach w postaci półpaśca [1]. Sytuacja ta może także dotyczyć pacjentów, którzy byli narażeni na kontakt z wirusem VZV, pomimo braku objawów wskazujących na ospę wietrzną. Półpasiec atakuje przede wszystkim osoby dorosłe, które mają obniżoną odporność. Czasami jednak zdarza się, że jest diagnozowany u dzieci. W takim wypadku ścieżka leczenia jest nieco inna od tej stosowanej u dorosłych pacjentów. Które leki i w jakich dawkach stosować w leczeniu półpaśca w grupie pediatrycznej? To pytania, na które odpowiadamy w poniższym artykule.
Czym jest półpasiec i jak można się nim zarazić?
Półpasiec rozwija się na skutek reaktywacji utajonego zakażenia wirusem VZV (varicella zoster virus), czyli wirusem ospy wietrznej i półpaśca. Wirus ten nazywany jest również HHV-3 (human herpesvirus 3), ponieważ należy do rodziny herpeswirusów - tej samej, w której znajduje się wirus opryszczki pospolitej [2].
Pierwotne zakażenie VZV prowadzi do rozwoju ospy wietrznej - choroby zakaźnej objawiającej się w postaci swędzącej wysypki, która ma postać czerwonych grudek, zamieniających się z czasem w pęcherzyki wypełnione płynem. Do zakażenia dochodzi zwykle na drodze bezpośredniego kontaktu, na drodze kropelkowej lub poprzez kontakt z przedmiotami zanieczyszczonymi wydzieliną chorego. Obecnie, dzięki wprowadzeniu szczepień przeciwko ospie wietrznej, liczba przypadków tej choroby znacznie się obniżyła. Niemniej, wciąż zdarzają się nowe przypadki, zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych [1,5].
U osób, które przebyły ospę wietrzną, wirus VZV nie ulega całkowitej eliminacji z organizmu i może pozostawać w zwojach czuciowych nerwów rdzeniowych i czaszkowych w postaci latentnej przez wiele lat. W momencie spadku odporności zdarza się, że wirus ten wędruje drogą nerwów czuciowych do obszaru skóry unerwionej przez dany nerw (tzw. dermatomu), wywołując półpasiec. Najważniejszym objawem półpaśca jest jednostronna wysypka w postaci pęcherzykowej na skórze tułowia, której towarzyszy ostry i piekący ból [2].
Wśród>