Iwona Patejuk-Mazurek
dr n. med.
Iwona Patejuk-Mazurek
Data publikacji 10.11.2021
Czas czytania ok. 4 min

Skrót informacji

Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną mogą nastręczać problemy diagnostyczne u chorych prezentujących ciągłe skargi na dolegliwości somatyczne, przy prawidłowych wynikach zlecanych badań diagnostycznych. Przy braku chęci ze strony chorego, aby skonsultować swój stan u psychiatry, pomocą w leczeniu może okazać się opipramol.

Rozpoznawanie zaburzeń pod postacią somatyczną

Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD-10) umieszcza zaburzenia występujące pod postacią somatyczną w rozdziale opisującym zaburzenia nerwicowe (F45). Według tej klasyfikacji zaburzenia te charakteryzują się:

  • powtarzającymi się skargami na objawy somatyczne
  • jednoczesnym uporczywym domaganiem się wykonania kolejnych badań diagnostycznych, mimo ich prawidłowych wyników i zapewnień lekarzy o braku fizycznych podstaw do występowania objawów. Jeśli występują nawet jakieś nieprawidłowości somatyczne, nie wyjaśniają one ani natury i nasilenia objawów, ani związanego z nimi cierpienia i zaabsorbowania pacjenta.
  • pewnym upośledzeniem funkcjonowania społecznego i rodzinnego, wynikające z dolegliwości i zmian zachowania.

Opisywane objawy mogą dotyczyć wszelkich układów i części ciała, ale najczęściej chorzy skarżą się na objawy ze strony układu pokarmowego (ból, nudności, wymioty, wzdęcia, odbijania i itp.), nieprzyjemne doznania z ciała (swędzenie, pieczenie, cierpnięcie, drętwienie, bolesność itp.), wykwity skórne (wysypki), zaburzenia sfery seksualnej i miesiączkowania. Bardzo często współistnieją objawy depresyjne i lękowe, i to one są powodem kierowania pacjenta po pomoc specjalistyczną, czyli do psychiatry. Nawet jeśli początek i utrzymywanie się objawów wiążą się ściśle z przykrymi wydarzeniami życiowymi, trudnościami, konfliktami interpersonalnymi, pacjent zazwyczaj zaprzecza sugestiom o możliwości ich psychologicznego podłoża. Często jest to źródłem frustracji i rozczarowania dla pacjenta i lekarza. Nierzadko chorzy prezentują zachowania histrioniczne (przyciągających uwagę), gdy kolejne próby przekonania>