Opryszczka pierwotna - czy musimy chorować?

Do zakażenia pierwotnego wirusem opryszczki dochodzi zazwyczaj w okresie dzieciństwa, a źródłem zakażenia bywają osoby z czynną opryszczką z otoczenia dziecka. Czynnikiem etiologicznym opryszczki wargowej jest najczęściej wirus HSV-1, a do infekcji dochodzi poprzez kontakt lub drogą kropelkową. Zakażenie HSV-2 okolicy genitalno-pośladkowej najczęściej następuje podczas kontaktów płciowych.

Infekcja pierwotna może przebiegać subklinicznie (90% przypadków). W 10% daje objawy kliniczne i wtedy ma przebieg o wiele bardziej burzliwy od postaci wtórnej, często z nasilonymi objawami ogólnymi: gorączką, złym samopoczuciem, ślinotokiem, bolesnością jamy ustnej, powiększeniem węzłów chłonnych. Nadżerki i owrzodzenia zajmują śluzówkę jamy ustnej i nierzadko skórę okolicy ust.

Zazwyczaj rokowanie jest dobre, w rzadkich przypadkach może dojść do opryszczkowego zapalenia opon mózgowych i mózgu.

Pierwsza infekcja wirusowa HSV-2 dotyczy zazwyczaj młodych dorosłych i w 2/3 przypadków jest bezobjawowa. Osoby zgłaszające się pierwszy raz do lekarza z objawami klinicznymi często nie demonstrują pierwotnego zakażenia, ale już wtórne. Trzeba pamiętać, że raz nabyty wirus przebywa w uśpieniu w zwojach nerwów czuciowych i w przyszłości może być powodem infekcji wtórnej. Infekcja wirusem typu HSV-1 nie wyklucza możliwości nabycia wirusa HSV-2.

Bardzo ważna jest profilaktyka i odpowiedzialne postępowanie osoby z czynnymi zmianami opryszczkowymi,>