Pacjent z zaburzeniami nerwicowymi w praktyce lekarskiej – możliwości zastosowania opipramolu
Skrót informacji
Zaburzenia nerwicowe należą do zaburzeń lękowych, jednych z najczęściej występujących w praktyce nie tylko psychiatrycznej, ale też w gabinetach lekarzy innych specjalności. Ze względu na prezentowane przez chorych objawy oraz nacisk na dolegliwości somatyczne, mogą stanowić duży kłopot diagnostyczny. Wskazówką mogą być prawidłowe badania diagnostyczne przy nasilonych skargach pacjenta oraz wywiad wskazujący na istnienie przewlekłego stresu w życiu pacjenta lub trudnych emocjonalnie relacji lub sytuacji.
Dość często w podstawowej opiece zdrowotnej mamy do czynienia z pacjentami, których historia choroby jest coraz grubsza od wpisów po kolejnych wizytach, którym wdrażaliśmy wiele terapii, wydaliśmy wiele skierowań na badania diagnostyczne i kolejne konsultacje specjalistyczne, czas mijał, a stan pacjenta się nie poprawiał. Taki chory zamartwia się swoim stanem zdrowia, nawet przewiduje jego pogorszenie. Jest ciągle zdenerwowany lub skarży się na występujące objawy fizyczne (somatyczne) oraz domaga się kolejnych badań, pomimo prawidłowych wyników.
Powyższe sytuacje wskazują na możliwe występowanie u pacjentów zaburzeń nerwicowych sklasyfikowanych w ICD-10 jako zaburzenie lękowe uogólnione (F41.1) lub zaburzenia występujące pod postacią somatyczną (F 45).
Rozpoznawanie zaburzeń nerwicowych
Według ICD-10 zaburzenie lękowe uogólnione charakteryzuje się występowaniem:
- poczucia obawy (zamartwienie się przyszłymi niepowodzeniami, przewidywanie ich, uczucie napięcia wewnętrznego, zdenerwowania, trudności w koncentracji uwagi)
- napięcia ruchowego (niemożność spokojnego siedzenia, bóle napięciowe głowy, bóle karku, drżenie, niemożność odprężenia się)
- wzmożonej aktywności układu autonomicznego (zawroty głowy, pocenie się, tachykardia, przyspieszenie oddechu, „niepokój” w nadbrzuszu, suchość w ustach itp.)
Cechą charakterystyczną jest uporczywy i uogólniony lęk (tzw. „wolnopłynący”), występujący niezależnie od okoliczności zewnętrznych, ani nawet nie nasilający się pod ich wpływem oraz zamartwianie się. Uspokojenie w myśleniu o jednej sprawie nie pomaga lub pomaga na krótko, ponieważ natychmiast przychodzi nowe zmartwienie. Przejściowo mogą pojawiać się>
