Porównanie baklofenu z innymi lekami

Preparaty oznaczone w klasyfikacji ATC, jako M 03 - zwiotczające mięśnie, stanowią heterogenną grupę strukturalnie niezwiązanych ze sobą leków o odmiennym profilu farmakologicznym i profilu bezpieczeństwa. Wśród nich wyróżnia się: (i) M 03 A – leki zwiotczające mięśnie o działaniu obwodowym (alkaloidy kurary, pochodne choliny, inne czwartorzędowe związki amoniowe i inne np. toksyna botulinowa), (ii) M 03 B – leki zwiotczające mięśnie działające ośrodkowo (estry kwasu karbaminowego, pochodne oksazolu, tiazolu i triazolu, etery o budowie chemicznej podobnej do leków antyhistaminowych oraz inne), (iii) ostatnią grupę stanowią leki zwiotczające mięśnie działające bezpośrednio (np. dantrolen).

Wśród leków działających ośrodkowo, w podgrupie „inne” (M 03 BX) znajdują się między innymi powszechnie stosowane w Polsce leki doustne, takie jak baklofen, tyzanidyna, tolperyzon oraz wprowadzony niedawno tiokolchikozyd - sam i w połączeniach. Nie wymienione w grupie M, a dość często stosowane są benzodiazepiny oraz metokarbamol .

Wskazania do stosowania leków miorelaksujących, to przede wszystkim stany spastyczne spowodowane uszkodzeniem górnego motoneuronu, jak również pomocnicze leczenie bólów mięśni i przykurczów spowodowanych uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego.

W większości nie są dostępne porównania „head-to-head” różnych miorelaksantów. Największa z opublikowanych analiz - Chou i wsp. (2004) - obejmowała około 100 badań randomizowanych. Wykazano w>