Profilaktyka kamicy nerkowej

Kamica nerkowa, nazywana także kamicą moczową, jest chorobą polegającą na odkładaniu się złogów w drogach moczowych i w nerkach. Elementem etiopatogenezy powstawania złogów jest wytrącanie się kryształów substancji zdolnych do krystalizacji z przesyconego roztworu, którym jest mocz. Do substancji, z których powstaje większość złogów w drogach moczowych, należą: wapń, szczawiany, kwas moczowy, fosforany amonowo-magnezowe oraz cystyna [3]. Szczególną postacią kamicy jest wapnica nerek, w której dochodzi do odkładania złogów wapnia w miąższu nerki, najczęściej na skutek wad w budowie cewki moczowej [1].

Kamica nerkowa należy do najczęstszych chorób dotykających osoby między 30 a 50 r.ż. Szacuje się, że w zależności od regionu geograficznego, rasy, płci i wieku choruje na nią ok. 5-20% populacji [1]. U ponad połowy chorych, kamica ma skłonność do nawrotów, zmniejszających komfort życia pacjenta [1]. Leczenie kamicy nerkowej powinno obejmować zarówno działania prowadzące do usunięcia złogów, obecnych w drogach moczowych (metodami wewnątrz - lub zewnątrzustrojowymi), jak i usunięcie przyczyn ich powstawania oraz działania profilaktyczne, chroniące przed nawrotem choroby [2]. Kluczowa dla skuteczności profilaktyki kamicy nerkowej jest odpowiednia edukacja i komunikacja z pacjentem [2].

Jakie czynniki wpływają na pojawienie się kamicy nerkowej?

Na pojawienie się kamicy nerkowej wpływa wiele czynników zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

Do czynników wewnętrznych zalicza się:

• wiek (szczyt zachorowań>