Udział witaminy D w patogenezie otyłości oraz jej powikłań

Przyczyny niskiego poziomu witaminy D u osób otyłych

Niedobór witaminy D często stwierdzany jest u pacjetów z otyłością, co sugeruje, że adipocyty mogą mieć wpływ na niskie stężenie witaminy D¹. Wśród przyczyn tego zjawiska poszukiwano czynników behawioralnych, takich jak zmniejszona ekspozycja na światło słoneczne i niskie spożycie żywności wzbogaconej w witaminę D u osób z otyłością^2,3. Alternatywnie zaproponowano, że witamina D, jako rozpuszczalna w tłuszczach, może być magazynowana w adipocytach, co prowadziłoby do zmniejszenia jej biodostępności w otyłości⁴. Hipotezę tę potwierdzono u ludzi oraz na modelu zwierzęcym⁵. Druga hipoteza skupiała się wokół tematu niskiego stężenia 25(OH)D3 w surowicy u osób z otyłością w wyniku wolumetrycznego rozcieńczenia witaminy D w dużych zapasach tłuszczowych^6,7.

Witamina D a adipocyty

Na podstawie wyników badań przeprowadzonych wśród pacjentów z otyłością zaobserwowano, iż mRNA zarówno dla swoistego receptora jądrowego witaminy D, jak i CYP27B1, genu kodującego 1α-hydroksylazę było wykrywane w tkance tłuszczowej. Wykazano również zwiększenie ekspresji CYP24A1 - genu kodującego enzym 24-hydroksylazę (enzym rozpoczynający szlak kataboliczny witaminy D) w preadipocytach i nowo zróżnicowanych komórkach tłuszczowych w odpowiedzi na inkubację tych komórek z 1,25(OH)2D3 i 25(OH)D3. Tym samym wykazano, że zarówno 25(OH)D3, jak i 1,25(OH)2D3 mogą modyfikować adipogenezę. W hodowlach ludzkich preadipocytów inkubowanych z obydwoma postaciami witaminy D obserwowano zmiany>