Zakażenie grzybami drożdżopodobnymi – obraz kliniczny i leczenie

Kandydoza błony śluzowej narządów płciowych może stanowić izolowane zakażenie lub być wyrazem zakażenia wieloogniskowego i towarzyszyć zmianom w jamie ustnej i/lub kandydozie aparatu paznokciowego. Szczególnie w wysokim odsetku rozwija się u chorych na cukrzycę i w przebiegu ciąży. Przewlekła antybiotykoterapia również sprzyja rozwojowi zakażenia.

Grzyby drożdżopodobne wykorzystują cukry proste i inne węglowodany jako źródło energii. Stąd mocz, pot i ślina chorych na cukrzycę stanowi dobrą pożywkę. Dodatkowo, w przypadku podwyższonego stężenia glukozy, współistniejąca flora bakteryjna nie hamuje wzrostu grzybów drożdżopodobnych, tak jak w warunkach fizjologicznych. Ponadto w cukrzycy występuje zwiększona adherencja grzybów do nabłonków, jak również obniżona zdolność fagocytarna granulocytów.

Kandydoza błony śluzowej narządów płciowych występować może zarówno u kobiet jak i mężczyzn. U kobiet wyrazem stanu zapalnego jest:

• obrzęk,
• zaczerwienienie sromu i pochwy z obecnością serowatych upławów.

Towarzyszy silny świąd i pieczenie. U mężczyzn zapalenie żołędzi rozwija się pod postacią:

• zaczerwieniena i obrzęku tej okolicy,
• niekiedy z obecnością grudek i pęcherzyków.

Świąd i pieczenie są częstą dolegliwością subiektywną.

Aczkolwiek Candida albicans jest najczęstszym czynnikiem etiologicznym grzybicy dróg rodnych, to Candida glabrata jest zwykle drugim co do częstości patogenem. Ze względu na jego całkowicie odmienny stopień wrażliwości na leki przeciwgrzybicze w porównaniu do Candida albicans, przed podjęciem leczenia wskazane jest wykonanie badanie mikologicznego z uwzględnieniem wrażliwości na poszczególne leki.>