Zastosowanie beta-adrenolityków w leczeniu nadciśnienia tętniczego na przykładzie nebiwololu

Kiedy beta-adrenolityki

Beta-adrenolityki są jedną z pięciu podstawowych grup terapeutycznych w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Jednak wybierając daną grupę terapeutyczną, kierujemy się przede wszystkim kryteriami schorzeń współistniejących.  

Kwalifikując pacjentów ze schorzeniami współistniejącymi, u których zastosujemy beta-adrenolityki będziemy wybierali przede wszystkim pacjentów z niewydolnością serca oraz chorobą niedokrwienną serca, dzisiaj nazywaną przewlekłym zespołem wieńcowym, dalej pacjentów, którzy mają współistniejące zaburzenia rytmu serca zarówno komorowe, jak i nadkomorowe, pacjentów z tętniakiem aorty, a także pacjentów z jaskrą. U tych pacjentów preferujemy beta-adrenolityk w leczeniu nadciśnienia tętniczego, po zastosowaniu którego uzyskamy zarówno zwolnienie akcji serca jak i obniżenie ciśnienia tętniczego.

Warto zwrócić uwagę, że według nowych wytycznych leczenia nadciśnienia tętniczego, preferujemy beta-adrenolityki o dwóch cechach. Z jednej strony preferujemy beta-adrenolityki wazodylatacyjne, czyli takie które mają dodatkowe właściwości naczyniorozkurczające, z drugiej strony beta-1-selektywne – wysokiej selektywności – o wysokim powinowactwie do receptorów beta-1. Beta-adrenolitykiem spełniającym obie te cechy jest nebiwolol.

Nebiwolol swoje właściwości wazodylatację osiąga poprzez bezpośredni wpływ na syntezę tlenku azotu i jego uwalnianie. Ten tlenek azotu wpływa relaksacyjnie na mięśniówkę gładką naczyń obwodowych i w takim mechanizmie osiągany jest rozkurcz naczyń. Te cechy rzutują nie tylko na preferencję w szerokiej populacji pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, ale też w pewnych wybranych>