Zastosowanie trimetoprimu w leczeniu zakażeń układu moczowego

Zakażenia układu moczowego (ZUM) pozostają jedną z najczęstszych przyczyn przepisywania antybiotyków.

Pomimo jasnych wytycznych dotyczących dawkowania leków w poszczególnych wskazaniach przeprowadzone badania pokazują znaczną różnorodność stosowanych terapii¹. Istnieje kilka towarzystw naukowych tworzących wytyczne leczenia zakażenia układu moczowego.

Poniższa publikacja powstała celem podsumowania najważniejszych wytycznych pod kątem zastosowania trimetoprimu w leczeniu zakażeń układu moczowego. Wzięto pod uwagę wytyczne Urological Infections opublikowane przez European Association of Urology (EAU), Center for Disease Control and Prevention (CDC)², Infectious Diseases Society of America (IDSA)³, European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases (ESCMID)⁴ oraz Management of infection guidance for primary care for consultation and local adaptation wydane przez Public Health England (PHE).

Klasyfikacja zakażeń układu moczowego

W zależności od rodzaju zakażenia układu moczowego przyjmuje się następującą klasyfikację zakażeń układu moczowego (ZUM):

• niepowikłane ZUM – zakażenie pęcherza moczowego lub niepowikłane zakażenie układu moczowego u nieciężarnych kobiet bez współistniejących zaburzeń czynnościowych lub anatomicznych układu moczowego
• powikłane ZUM – u wszystkich pozostałych pacjentów, w tym u mężczyzn, kobiet ciężarnych, chorych z wadami czynnościowymi lub anatomicznymi układu moczowego, pacjentów przewlekle cewnikowanych, osób z innymi chorobami układu moczowego lub chorobami zwiększającymi ryzyko powikłań, w tym cukrzycy
• nawrotowe ZUM – ponowne zakażenia układu moczowego z częstością 2 razy w ciągu 6 miesięcy lub 3 razy w ciągu roku
• odcewnikowanie>