Mononukleoza zakaźna czynnikiem ryzyka stwardnienia rozsianego

Mononukleoza zakaźna (MZ) jest klinicznym objawem infekcji wirusowej wywołanej przez wirus Epsteina-Barra (EBV). Badania dowodzą, że zarówno MZ, jak i wysokie poziomy przeciwciał anty-EBV mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem późniejszego rozwoju stwardnienia rozsianego (SM). Zależność tą tłumaczy się, przynajmniej częściowo, przez wspólne czynniki genetyczne związane z ostrą manifestacją MZ, kolejnymi poziomami przeciwciał i ryzykiem SM.

W przeprowadzonym w Szwecji populacyjnym badaniu kohortowym wykorzystującym ogólny rejestr populacyjny tego kraju starano się znaleźć odpowiedź, czy i jak przebyta MZ w dzieciństwie, okresie młodzieńczym lub wczesnej dorosłości może wpłynąć na późniejsze ryzyko rozwoju SM i to niezależnie od wspólnych czynników rodzinnych.

W tym celu z ogólnego rejestru populacji Szwecji wyodrębniono blisko 2,5 miliona osób, które urodziły się między 1958 a 1994 rokiem. Osoby które osiągnęły wiek 20 lat następnie obserwowano aż do grudnia 2018 roku, z średnim czasem obserwacji 15,38 lat. Grupę obserwowaną podzielono względem płci (52,63% mężczyźni, 47,37% kobiety), kolejności narodzin (51,75% stanowiły osoby urodzone jako pierwsze dziecko), wystąpienia MZ do 25 roku życia, potwierdzonego hospitalizacją (1,08%) oraz osób, u których rodzic miał zdiagnozowane SM (0,69%). Spośród obserwowanej populacji u 5867 osób (0,24%) w wieku powyżej 20 lat (średnio w wieku 31,5 lat) zdiagnozowano później SM.

Wyniki na podstawie stratyfikowanej regresji hazardów Coxa wskazały,>