Analogi GLP-1 i GERD

W ostatnich miesiącach na łamach Gut opublikowano ciekawą pracę oraz komentarz do niej dotyczące problemu powikłań gastroenterologicznych u pacjentów stosujących leki z grupy analogów glukagonopodobnego peptydu 1 (glucagon-like peptide-1 – GLP-1).

Częstość występowania otyłości osiągnęła na świecie w ostatnich latach rozmiary epidemii. Związane z nią choroby współistniejące obciążają budżety opieki zdrowotnej oraz niekorzystnie wpływają na jakość i długość życia pacjentów.

Wydaje się, że grupą leków, które mogą pozytywnie wpłynąć na tę sytuację są analogi GLP-1. Leki te opracowane pierwotnie do kontrolowania glikemii, powodują równocześnie znaczną utratę masy ciała u pacjentów z cukrzycą typu 2. Takie obserwacje doprowadziły do wykonania badań u pacjentów z otyłością bez cukrzycy. Nowsze leki inkretynowe, które wykazują dodatkową aktywność wobec receptorów dla glukozozależnego polipeptydu insulinotropowego (GIP) mogą powodować utratę masy nawet do 25% całkowitej wyjściowej masy ciała, co jest wynikiem porównywalnym z wynikami chirurgii bariatrycznej. Popyt na analogi GLP-1 - stosowane poza wskazaniami - do leczenia otyłości u pacjentów bez cukrzycy stał się tak duży, że w niektórych krajach pojawiały się okresowe niedobory na rynku, co stawało się kłopotliwe dla pacjentów stosujących je w leczeniu cukrzycy. Rozwój postaci doustnych analogów GLP-1 prawdopodobnie dodatkowo zwiększy akceptację tej terapii przez pacjentów, a tym samym ilość zaleceń>