Cukrzyca typu 1 – czy tylko insulina?

Badania mające na celu poprawę rokowań klinicznych, obniżenie częstości powikłań i poprawę jakości życia pacjentów chorych na cukrzycę t.1 trwają od lat. Przełomowym momentem było opracowanie techniki przeszczepiania trzustki oraz udoskonalenie metod immunosupresji. Ograniczenia w ilości dostępnych narządów oraz znaczne ryzyko powikłań towarzyszących zabiegowi, doprowadziły do rozwoju badań polegających na izolacji i transplantacji samych wysp trzust­kowych. Przeszczep wysp trzustkowych jest znacznie mniej inwazyjny niż transplantacja całej trzustki. Skuteczność takiego zabiegu jest jednak niższa, gdyż z czasem wyspy tracą stopniowo swoją aktywność.

Celem badanie opublikowanego w Lancet Diabetes & Endocrinology było porównanie 2 metod: przeszczepienia wysp trzustkowych po przeszczepie nerki (islet after kidney - IAK ) z samym przeszczepieniem nerki (kidney alone - KA) na przeżywalność pacjentów i przeszczepionego narządu, u pacjentów z cukrzycą typu 1 (badanie KAIAK).

Do retrospektywnego badania kohortowego włączonych zostało 40 pacjentów, u których przeprowadzono przeszczep wysp trzustkowych po przeszczepie nerki oraz 80 pacjentów z samym przeszczepem nerki (grupa kontrolna). Średnia wieku wynosiła 46 lat. Dane pochodziły z francuskiego rejestru CRISTAL. Pierwszorzędowym punktem końcowym był wskaźnik "patient-graft survival". Ten złożony punkt końcowy jest definiowany jako wystąpienie zgonu, ponownego przeszczepu nerki lub powrotu do dializy. Drugorzędnymi punktami  były prawdopodobieństwo przeżycia przeszczepu (stan bez powrotu do dializy lub>