Wcześniactwo a ryzyko rozwoju POChP w wieku średnim

Pod koniec ubiegłego wieku, w świecie medycyny została sformułowana pewna teoria, zgodnie z którą wczesne uwarunkowania w życiu płodowym człowieka mają długoterminowy wpływ na stan zdrowia w dorosłym wieku. Powyższe założenie zostało stworzone przez brytyjskiego lekarza i epidemiologa Davida Barkera – obecnie znane jest w świecie nauki jako tzw. hipoteza Barkera. W początkowym okresie prowadzenia swoich badań, Barker skupiał się na śledzeniu związku niskiej masy urodzeniowej z ryzykiem występowania choroby niedokrwiennej serca u osób dorosłych. Kolejne prace badawcze dotyczyły także ryzyka występowania innych chorób o charakterze przewlekłym jak np.: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, otyłość, schizofrenia, choroby afektywne, astma. Jak widać wraz z upływem czasu i gromedzeniem kolejnych danych, problematyka związku pomiędzy warunkami wczesnego rozwoju organizmu a późniejszym stanem zdrowia człowieka, była traktowana w coraz to szerszym i całościowym aspekcie.

Podążając tym tropem, naukowcy specjalizujący się w badaniach nad przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) postanowili przyjrzeć się bliżej jak wygląda perspektywa wczesnych czynników predykcyjnych tej choroby. Spojrzenie w takim kierunku zdaje się być tym bardziej uzasadnione ze względu na fakt, iż przedwczesny poród jest potencjalnym czynnikiem ryzyka upośledzenia funkcji płuc oraz pojawiania się krótko- i długoterminowych pulmonologicznych problemów zdrowotnych np. w kierunku astmy (co wykazał już wspomniany na wstępie>