Choroba Parkinsona wykrywana w ślinie?

Obecnie choroba Parkinsona (PD) to drugie najczęstsze schorzenie neurodegeneracyjne, na które cierpi ok 1% osób > 60 roku życia [1]. PD charakteryzują objawy motoryczne (bradykinezja, sztywność i drżenie spoczynkowe) oraz pozamotoryczne (np. łojotok, ból barku, zaparcia). Patofizjologia PD dotyczy nagromadzenia wewnątrzkomórkowych ciał Lewy’ego (m. in. α-synukleiny) w neuronach. Obecnie brakuje testów pozwalających na wykrycie choroby jeszcze przed wystąpieniem objawów klinicznych, a leczenie obejmuje tylko łagodzenie objawów choroby. Jeszcze zanim wystąpią objawy kliniczne w istocie czarnej śródmózgowia zachodzą nieodwracalne zmiany, dlatego potrzebne są biomarkery diagnostyczne i prognostyczne PD.

Istnieją dowody na to, że test amplifikacji zarodków alfa-synukleiny (SAA) jest w stanie dokładnie zdiagnozować pacjentów na podstawie reakcji α-synukleiny, pochodzącej z płynu mózgowo-rdzeniowego, a specjalnym materiałem diagnostycznym [2]. Jednak procedury pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego są obarczone wysokim ryzykiem.

Szczególnym biomarkerem może okazać się dekarboksylaza DOPA (DDC), która wykazuje stały wzrost stężenia w przypadku chorób z udziałem ciała Lewy’ego [2]. Wzrost stężenia DDC jest obserwowany w płynie mózgowo-rdzeniowym i osoczu u osób z PD oraz demencją. Co więcej poziom DDC jest podwyższony u osób z dodatnim wynikiem SAA niezależnie od rozpoznania choroby. Analiza 1463 białek w płynie mózgowo-rdzeniowym wykazała, że DDC jest białkiem o najbardziej zwiększonym stężeniu oraz na podstawie różnic poziomów w>