Strategie kompensacyjne w zaburzeniach chodu u osób z chorobą Parkinsona

We wrześniu 2021 r. na łamach czasopisma „Neurology” opublikowano wynik badania ankietowego dotyczącego percepcji oraz wykorzystywania przez pacjentów z chorobą Parkinsona technik kompensacyjnych w zaburzeniach chodu. Zaburzenia chodu są częstym objawem choroby Parkinsona - zwiększają one ryzyko upadków, uszkodzeń ciała z nimi związanymi oraz zmniejszają funkcjonalną mobilność, niezależność i jakość życia. Zaburzenia chodu można podzielić na te występujące w sposób ciągły (np. mniejsza długość kroków, wolniejszy chód) oraz na te występujące epizodycznie (festynacje, napady przymrożenia). Farmakoterapia (leczenie dopaminergiczne) rzadko jest w tej kwestii wystarczająca, zwłaszcza w późniejszym okresie choroby. Znanych jest jednak wiele technik kompensujących zaburzenia chodu u pacjentów z chorobą Parkinsona. Zostały one szczegółowo opisane i podzielone na 7 nadrzędnych kategorii przez Nonnekes J i wsp. (JAMA 2019):

1. Bodźcowanie zewnętrzne (external cueing): rytmiczne stymulacje dźwiękowe, somatosensoryczne lub wizualne np. chód w rytm bijącego metronomu, noszenie wibrujących skarpetek, stąpanie po wyświetlanych liniach
2. Bodźcowanie wewnętrzne (internal cueing): skupianie uwagi na określonych wcześniej elementach chodu np. samodzielne komendy, liczenie w myślach
3. Techniki oparte na przenoszeniu środka ciężkości ciała (balansowanie ciałem): nabywanie zdolności do przesuwania środka ciężkości ciała na boki np. przesuwanie ciężaru ciała w miejscu zanim nastąpi krok, wykonywanie obszerniejszych skrętów, sprzęt ułatwiający chodzenie
4. Kontrola stanu psychicznego: zwiększenie ogólnej czujności i pobudzenia prowadzące do zwiększenia motywacji>