Rytm czy częstość?

Wpływ wczesnego wdrożenia kontroli rytmu serca na ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych

Pomimo zgodnej z aktualnymi wytycznymi terapii migotania przedsionków, około 5% pacjentów rocznie z tą chorobą doświadcza udaru mózgu, ostrego zespołu wieńcowego, niewydolności serca lub umiera z przyczyn sercowo-naczyniowych. Ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych migotania przedsionków jest szczególnie nasilone w ciągu pierwszego roku od rozpoznania choroby. Przeprowadzone do tej pory badania nie wykazały przewagi strategii kontroli rytmu serca nad strategią kontroli częstości skurczów serca i objawów migotania.

W dniu 29 sierpnia 2020 roku, na łamach czasopisma The New England Journal of Medicine, opublikowano wyniki badania The Early Treatment of Atrial Fibrillation for Stroke Prevention Trial (EAST-AFNET 4), sfinansowanego przez niemieckie Ministerstwo Edukacji i Badań. Celem badania było określenie wpływu wczesnej, to jest nie później niż 12 miesięcy od zdiagnozowania migotania przedsionków, kontroli rytmu serca (poprzez stosowanie leków antyarytmicznych lub ablację) na rokowanie sercowo-naczyniowe w porównaniu z kontrolą objawów migotania przedsionków (kontrola częstości skurczów serca).

Do badania zakwalifikowano 2789 pacjentów z migotaniem przedsionków zdiagnozowanym nie później niż w ciągu 12 miesięcy przed włączeniem do badania (mediana 36 dni).

Badane punkty końcowe badania:

• pierwszorzędowy złożony – zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych lub udar mózgu lub hospitalizacja z powodu pogorszenia niewydolności serca lub hospitalizacja z powodu ostrego zespołu wieńcowego
• pierwszorzędowy – liczba>