Styl życia kontra farmakoterapia

Wpływ stylu życia i/lub farmakoterapii na rokowanie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym

Na podstawie wyników niezliczonych badań klinicznych dobrze wiemy, jakiej skuteczności możemy oczekiwać od farmakoterapii.

Niewiele wiemy natomiast o kompleksowym wpływie modyfikacji stylu życia na tzw. twarde punkty końcowe, czyli chorobowość i śmiertelność zarówno sercowo-naczyniową, jak i całkowitą. Jest to o tyle trudniejsze zadanie, że zmiany stylu życia są wielotorowe, obejmujące zarówno modyfikację diety, jak i aktywności fizycznej, palenie tytoniu, itd.

Z nielicznych dostępnych badań i meta-analiz możemy dowiedzieć się na przykład, że u osób w wieku średnio 55 lat, z nadciśnieniem I stopnia i niskim ryzykiem sercowo-naczyniowym, w perspektywie 6 lat obserwacji interwencja farmakologiczna nie przyniosła benefitów w postaci redukcji chorobowości i śmiertelności sercowo-naczyniowej. Z drugiej strony leczenie farmakologiczne obciążało pacjentów m.in. działaniami niepożądanymi o charakterze hipotonii, jak również zaburzeń elektrolitowych czy ostrej niewydolności nerek. Wydaje się zatem, że ta grupa osób hypertensyjnych jest idealnym kandydatem głównie do leczenia niefarmakologicznego, co znalazło swoje odzwierciedlenie w aktualnych wytycznych leczenia nadciśnienia tętniczego Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) z roku 2018, według których w grupie pacjentów z nadciśnieniem tętniczym I stopnia i ryzykiem sercowo-naczyniowym niskim do umiarkowanego leczenie farmakologiczne należy wdrożyć dopiero jeśli 6-miesięczna zmiana stylu życia nie przyniesie oczekiwanej redukcji>