Czy warto zbadać żelazo?

Żelazo w trakcie rozwoju odgrywa istotną rolę m.in. w neurogenezie, różnicowaniu komórek mózgowych, metabolizmie neuroprzekaźników i mielinizacji. Ponadto, jako śladowy pierwiastek obecne jest w neuronach, oligodendrocytach, astrocytach oraz mikrogleju, biorąc udział w transferze elektronów i syntezie neuroprzekaźników takich jak: dopamina, serotonina, epinefryna i norepinefryna. Wyżej wspomniane neuroprzekaźniki pełnią różne funkcje, odpowiadają m.in. za regulowanie cyklu snu i czuwania, ruch, uważność, pamięć, uczenie się i emocje. Dodatkowo, żelazo jest kofaktorem dla hydroksylazy tyrozynowej, regulującej szlak syntezy dopaminy poprzez przekształcanie się tyrozyny w DOPA. Niedobór żelaza może zatem znacząco wpływać na wzorce snu i czuwania, jednakże jego poziom w trakcie terapii rzadko jest brany pod uwagę.

Na łamach czasopisma Nutrients opublikowano wyniki kanadyjskiego badania, w którym sprawdzano związek niedoboru żelaza z zaburzeniami snu np. RLS-zespołem niespokojnych nóg, deficytem uwagi, nadpobudliwością i zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Średni wiek pacjentów wynosił ok. 11 lat. W badaniu wzięto pod uwagę dane dotyczące poziomu żelaza i historii niedoborów żelaza rodziców, a także chorób współistniejących, danych demograficznych i przyjmowanych leków. Wykluczono pacjentów z chorobami hematologicznymi takimi jak talasemia i niedokrwistość sierpowata. Niepokój zbadano poprzez narrację pacjentów oraz ich rodziców a także tzw. sugerowany kliniczny test unieruchomienia.

Poziom żelaza zbadano u 199 pacjentów. Znakomita większość, bo aż>