Czy terapia statynami u osób powyżej 75 r.ż. ma jeszcze sens?

Większość społeczeństw na świecie, tak jak i ludność w Polsce, z roku na rok starzeją się. Wraz z wiekiem wzrasta ryzyko wystąpienia miażdżycy oraz związanych z nią zdarzeń sercowo- naczyniowych (s-n).

Statyny na przestrzeni lat udowodniły swoją skuteczność w zmniejszaniu ryzyka sercowo-naczyniowego we wszystkich grupach wiekowych. O ile jednak liczne badania wskazują na skuteczność terapii statynami w prewencji pierwotnej zdarzeń s-n u osób  młodszych, ilość dowodów na wpływ tego leczenia na całkowitą śmiertelność lub śmiertelność s-n u osób starszych, w szczególności takich w wieku powyżej 75 lat, są ograniczone.

Również dzisiejsze wytyczne Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (PTK) jak i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) zwracają uwagę na fakt niewielkiej ilości danych związanych z prewencją pierwotną za pomocą terapii statynowej w grupie pacjentów powyżej 75 roku życia. Zarówno PTK jak i ESC zalecają rozpoczynanie terapii statynami w prewencji pierwotnej zgodnie z poziomem ryzyka sercowo- naczyniowego u pacjentów w wieku poniżej 75 lat. U pacjentów powyżej 75 lat pozostawiają możliwość rozpoczęcia takiej terapii, ale jednak wyłącznie u osób z wysokim lub bardzo wysokim ryzykiem sercowo- naczyniowym.

Korzyści terapii statynami w prewencji pierwotnej u pacjentów powyżej 75 r.ż.

Badania kliniczne wskazują, że terapia statynami daje znaczące rezultaty w zmniejszaniu ryzyka s-n przynajmniej po roku, a nawet po 2 do 5>