Leczenie wysokimi dawkami 10000 IU witaminy D w endokrynologii – opis przypadku

Przyczyny i diagnostyka niedoboru witaminy D

Niedostateczna podaż witaminy D wraz z jej niedoborem w surowicy krwi istotnie zaburzają równowagę organizmu oraz powodują zwiększone ryzyko rozwoju chorób przewlekłych. Na podstawie dostępnych publikacji można wykazać, że prawidłowe zaopatrzenie organizmu w witaminę D to bardziej problem endokrynny niż z zakresu żywienia.Biologicznie aktywna forma witaminy D, poprzez wiązanie z receptorem jądrowym VDR reguluje aktywność wielu genów, co odzwierciedla plejotropowe i wielonarządowe działanie.

Do najczęstszych przyczyn niedoboru witaminy D należy:

- zbyt krótka ekspozycja na światło słoneczne wynikająca szczególnie u ludzi starszych ze stylu życia tj. długotrwałego przebywania w pomieszczeniach zamkniętych

- starzenie się skóry

- stosowanie leków zmniejszających wchłanianie cholesterolu (zmniejszona absorpcja)

- terapia glikokortykosteroidami (zwiększony katabolizm)

- otyłość

- choroby o podłożu autoimmunologicznym.

Najlepszym wskaźnikiem stanu zaopatrzenia organizmu w witaminę D jest stężenie w surowicy krwi 25(OH) D, uzyskane zarówno z syntezy skórnej, diety czy produktów farmaceutycznych.

U pacjentów zagrożonych niedoborem witaminy D zaleca się stosowanie spersonalizowanej terapii.

Opis przypadku: wywiad

Pacjentka 71-letnia z chorobą Hashimoto od kilku lat, z otyłością, reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS), nadciśnieniem tętniczym, hipercholesterolemią.

Przyjmowane leki:

- l-tyroksyna 50mg dziennie

- methotrexat w dawce 15 mg na tydzień

- kwas foliowy 15mg na tydzień.

- od 6 miesięcy z powodu dolegliwości bólowych stawów i sztywności porannej stosuje sterydoterapię w dawce 6 mg/dziennie

- suplementacja witaminy D>