Pacjent po zawale i z kontrowersjami dotyczącymi leczenia przeciwpłytkowego

Leki przeciwpłytkowe są powszechnie stosowane we współczesnej medycynie i nie są już domeną, tylko i wyłącznie kardiologii. Wynika to z faktu, iż objawowa miażdżyca jest niezwykle częsta w populacji i zgodnie z wytycznymi, powinna być leczona lekiem przeciwpłytkowym oraz statyną. Mimo tego, w pewnych grupach chorych, zastosowanie kwasu acetylosalicylowego czy innych preparatów przeciwpłytkowych może budzić obawy. Również czas leczenia nie jest dla wielu pacjentów, a nawet lekarzy sprawą oczywistą. Poniżej przedstawiamy przypadek chorego po zawale serca i pewnymi kontrowersjami dot. leczenia przeciwpłytkowego.

Pacjent – opis przypadku. Sytuacja wyjściowa.

Chory lat 63, z wywiadem nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii, po zawale serca bez uniesienia odcinka ST dwa miesiące temu (wówczas wykonano angioplastykę gałęzi okalającej z implantacją stentu uwalniającego lek, nie stwierdzono innych istotnych zwężeń) zgłosił się do swojego lekarza rodzinnego z powodu niespecyficznych dolegliwości bólowych brzucha i podejrzenia krwawienia z przewodu pokarmowego (wg relacji chorego smoliste stolce).

W wywiadzie u chorego nie stwierdzano nigdy krwawienia z przewodu pokarmowego, a pierwszy wynik hemoglobiny wynosił 13,5 g/dl (norma 14–18 g/dl). Lekarz, obawiając się nasilenia dolegliwości, odstawił kwas acetylosalicylowy i klopidogrel stosowany przez chorego. Rozpoczęto diagnostykę gastrologiczną, która wykluczyła klinicznie istotne patologie (badania laboratoryjne, USG jamy brzusznej, gastroskopia, kolonoskopia). W trakcie>