Pacjent z niewydolnością serca i migotaniem przedsionków o nieustalonym czasie trwania

Opis przypadku

68-letni emerytowany księgowy, dotychczas leczony z powodu nadciśnienia tętniczego, zgłasza się na kolejną wizytę w poradni kardiologicznej z powodu nasilającego się od 3 tygodni uczucia duszności podczas wysiłku oraz obrzęków obu kostek. Dodatkowo występuje potrzeba oddawania moczu w nocy, wstaje do toalety 2-3 razy. Na wizycie u lekarza Podstawowej Opieki Zdrowotnej 10 dni temu wykonano badanie EKG, według relacji pacjenta rozpoznano migotanie przedsionków. Pacjent otrzymał rywaroksaban w dawce 20 mg 1 raz dziennie oraz zalecenie konsultacji kardiologicznej.

Nadciśnienie tętnicze leczone jest od ponad 20 lat. Najwyższe wartości ciśnienia tętniczego kiedykolwiek zmierzone u pacjenta wynosiły 183/107 mm Hg. Aktualnie pacjent otrzymuje leczenie skojarzone lizynopril 20 mg 1 raz dziennie, hydrochlorotiazyd 25 mg 1 raz dziennie, amlodypina 5 mg 1 raz dziennie. Na tym leczeniu w pomiarach domowych wartości ciśnienia tętniczego wynoszą 126-140/87-100 mm Hg.

Poza tym bez chorób przewlekłych.

Pacjent pali papierosy od ponad 40 lat, do 2 paczek dziennie. Alkohol spożywa sporadycznie.

Wywiad rodzinny jest ujemny dla chorób układu krążenia.

Badanie fizykalne:

Stan ogólny średni. Ciężar ciała 102 kg, wzrost 174 cm. BMI 33,69 kg/m2. Nad polami płucnymi osłuchowo przypodstawnie obustronnie pojedyncze trzeszczenia. Akcja serca niemiarowa o częstości ok. 110/min, bez szmerów patologicznych. CTK 150/106 mm Hg. Wątroba badalna palpacyjnie 1 cm poniżej łuku żebrowego>