Dieta w chorobie Parkinsona
Prawidłowe żywienie i styl życia mają wpływ na funkcjonowanie każdego człowieka. Są jednak szczególnie ważne w warunkach schorzeń przewlekłych, takich jak choroba Parkinsona.
Nie ustalono jak dotąd roli substancji toksycznych pochodzących np. z pożywienia, które mogłyby tę chorobę wywoływać. Niemniej jednak wczesne zmiany patologiczne, zanim jeszcze pojawią się typowe objawy (spowolnienie ruchów, sztywność mięśni, drżenie spoczynkowe czy chwiejność postawy), są widoczne w układzie nerwowym przewodu pokarmowego. Jedną z pierwszych oznak (w okresie późnym niekiedy bardzo dotkliwa) są zaparcia. Może tu pomóc odpowiednia dieta, stosowna ilość płynów oraz aktywność fizyczna. W okresie późnym pojawiają się zaburzenia połykania oraz chudnięcie. Osoby z chorobą Parkinsona są też narażone bardziej niż ich rówieśnicy na osteoporozę (mało ruchu, niewiele słońca), a co za tym idzie na złamania kości. Nadwaga z kolei pogarsza sprawność ruchową oraz samodzielność chorego i też jest niewskazana.
W chorobie Parkinsona pacjenci często pytają o dietę. Należy stwierdzić, że w schorzeniu tym nie ma specjalnego sposobu odżywiania się, tzw. diety parkinsonowskiej (w porównaniu do np. diety cukrzycowej).
Niemniej jednak przestrzeganie kilku prostych zaleceń zawartych w tym opracowaniu może ułatwić pacjentom życie, wchłanianie leków stosowanych w chorobie Parkinsona bywa bowiem zaburzone poprzez niestosowanie się do odpowiednich wskazań.
Poradnik zawiera zalecenia żywieniowe dla osób z chorobą Parkinsona i ich rodzin - praktyczny przewodnik co jeść i w jakich ilościach.
Zawiera też 7-dniowy jadłospis, którego celem jest poprawa samopoczucia, ułatwienie wchłaniania leków stosowanych w chorobie Parkinsona oraz ochrona przed odwodnieniem.
