10 faktów na temat famotydyny

Wstęp

Choroby kwasozależne towarzyszą nam od wielu lat, powodując uporczywe dolegliwości z zakresu górnego odcinka przewodu pokarmowego, nasilone zwłaszcza wiosną i latem. Przełomowym odkryciem w ich leczeniu było wprowadzenie na rynek farmaceutyczny cymetydyny – pierwszego leku hamującego wydzielanie żołądkowe w grupie antagonistów receptora H2 (tzw. H2-blokerów, H2RA). Obecnie została całkowicie wycofana z użytku ze względu na leki nowej generacji, znacznie skuteczniejsze i bezpieczniejsze.

Przykładem leku najnowszej, III generacji, H2-blokera jest famotydyna, będąca organicznym związkiem chemicznym o działaniu antysekrecyjnym, dotychczas jedynym na polskim rynku i najnowszym lekiem w grupie antagonistów receptora H2, blokerem III generacji po poprzednikach starszej generacji – cymetydynie i ranitydynie. Została opatentowana w 1979 r., a do użytku medycznego wprowadzono ją w połowie lat 80. Badania nad lekiem były bardzo obiecujące i potwierdzały jego 32-krotnie wyższą skuteczność w porównaniu z innymi stosowanymi wtedy lekami zmniejszającymi ilość kwasu solnego.
Famotydyna blokuje kompetycyjnie receptory histaminowe H2, znajdujące się w ścianie komórek okładzinowych żołądka, co sprawia, że hamuje wydzielanie kwasu solnego. Dzięki temu lek znalazł wskazanie do zastosowania w leczeniu wszystkich chorób przebiegających z nadprodukcją kwasu solnego, takich jak: choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, choroba refluksowa przełyku czy zespół Zollingera-Ellisona. Zazwyczaj lek stosowany jest doustnie, jednak w lecznictwie zamkniętym podaje się go również>