5 faktów na temat stosowania loperamidu
Skrót informacji
Biegunka jest bardzo częstym problemem mogącym stanowić nie tylko niecharakterystyczny objaw chorobowy, lecz także może być powikłaniem infekcyjnym albo zwiastować chorobę przewlekłą. Od lat swoje miejsce w leczeniu biegunek ostrych i przewlekłych znajduje loperamid. Profil bezpieczeństwa i skuteczność działania tego leku pozwalają na samodzielne stosowanie go przez pacjenta przez pierwszy okres chorobowy do ustąpienia objawów. Loperamid przynosi korzystne efekty u pacjentów z parciem naglącym i po zabiegu na jelicie krętym, zagęszczając i formując stolec oraz wpływając na napięcie mięśni odbytu. Ponadto sprawdza się w biegunkach podróżnych, samodzielnie lub w terapii łączonej z dedykowanym lekiem. Nie wywołuje długotrwałych objawów ubocznych, działa szybko, opanowując objawy chorobowe i zapobiegając powikłaniom pogarszającym przebieg choroby, np. odwodnieniu. Mimo innych alternatyw na rynku wciąż znajduje się w czołówce skutecznych i bezpiecznych leków przeciwbiegunkowych.
Wstęp
Loperamid to jeden z najdłużej i najchętniej stosowanych leków przeciwbiegunkowych, co oznacza, że jest dobrze poznany ze strony zarówno bezpieczeństwa, jak i potencjalnych działań niepożądanych. Biegunka jest jednym z mechanizmów obronnych organizmu, mającym na celu pozbycie się potencjalnie szkodliwych toksyn, ale również stanowi objaw wielu chorób. Biegunką nazywamy zwiększoną liczbę wypróżnień (powyżej trzech dziennie), zazwyczaj o luźnej konsystencji (płynnej, półpłynnej lub wodnistej), lub zwiększoną objętość stolca (powyżej 200 g/24h)[1].
Bardzo często towarzyszą jej: osłabienie, kurczowe bóle brzucha, bolesne przelewania, gazy i wzdęcia, krew w stolcu czy podwyższona ciepłota ciała. Objawy te zależne są od etiologii biegunki i sugerują dalszą diagnostykę oraz leczenie. Biegunka ostra, czyli trwająca do 14 dni, zazwyczaj jest stanem łagodnym, może nie wymagać terapii, a jedynie nawadniania pacjenta, co jest szczególnie ważne w przypadku dzieci. Najczęściej w takich wypadkach biegunka jest procesem samoograniczającym się i poza nawodnieniem wymaga doraźnego przyjmowania leków przeciwbiegunkowych. W sytuacji biegunki przewlekłej, trwającej powyżej 4 tygodni, sytuacja jest znacznie poważniejsza, podobnie jak konsekwencje, mogące prowadzić nawet do śmierci, zwłaszcza u dzieci. Biegunka przewlekła wymaga zawsze diagnostyki i leczenia przez zastosowanie leków hamujących perystaltykę oraz intensywnego nawodnienia, regulacji gospodarki kwasowo-zasadowej i elektrolitowej[1,2].
Loperamid jest syntetycznym opioidem. Mechanizm jego działania polega na wiązaniu z receptorami opioidowymi komórek ściany jelita, dzięki czemu hamuje perystaltykę i wydłuża czas pasażu jelitowego na drodze zmniejszenia uwalniania prostaglandyn>
Fakt 1. Loperamid jest stosowany doustnie w biegunce zarówno u dorosłych, jak i dzieci
Fakt 2. Loperamid jest skuteczny u pacjentów z przetoką jelita krętego i u pacjentów z parciem naglącym
Fakt 3. Loperamid jest skutecznym lekiem w biegunce podróżnych
Fakt 4. Loperamid jest bezpieczny dla pacjentów starszych z zaburzeniami
Fakt 5. Odpowiednie wskazania i modyfikacja dawki zmniejszają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych
Podsumowanie
