AZS u pacjentów dorosłych jako choroba przewlekła. Rozpoznanie kliniczne, czas trwania terapii, edukacja pacjenta.

Etiologia i patogeneza AZS

Atopowe zapalenie skóry (AZS) definiowane jest jako przewlekła, nawrotowa choroba zapalna skóry przebiegająca ze świądem. W dużym odsetku przypadków AZS jest pierwszą kliniczną manifestacją atopii. Etiologia i patogeneza atopowego zapalenia skóry mają niezwykle złożony charakter. AZS ma przede wszystkim podłoże genetyczne, natomiast ujawnianie się objawów klinicznych zależy w dużej mierze od działania czynników środowiskowych (zanieczyszczenie powietrza, agresywne środki myjące, infekcje, stres, itp.). AZS jest najczęściej występującą chorobą skóry wieku dziecięcego, jej częstość stale rośnie, wynosząc obecnie ponad 20%. U dorosłych częstość ta jest znacznie mniejsza – dotyka 1-3% populacji. U większości niemowląt o łagodnej prezentacji klinicznej AZS jest duża szansa na ustąpienie objawów chorobowych. Jednak grupa oporna na klasyczne metody terapeutyczne (miejscowe glikokortykosteroidy, miejscowe inhibitory kalcyneuryny i fototerapia), o wczesnej manifestacji klinicznej choroby choruje zazwyczaj bardzo przewlekle, praktycznie przez całe życie. Coraz częściej rejestrowane są przypadki pacjentów, u których początek choroby wystąpił w okresie dojrzałości.

Obraz kliniczny AZS

Zmiany skórne mogą przybierać różną morfologię, głównie w zależności od wieku pacjenta, ale także od fazy choroby w danym momencie. Zawsze w obrazie klinicznym dominuje suchość skóry. U osób dorosłych zajęte są powieki, skóra szyi i górnej części klatki piersiowej, a także powierzchni zgięciowych kończyn górnych i>