Data publikacji:

Budezonid w COVID-19?

prof. dr hab. n. med. Piotr Kuna dr n. med. Izabela Kupryś-Lipińska

Skrót informacji

  • W leczeniu ciężkiej postaci COVID-19 są zarejestrowane leki, choć nieliczne i o małej skuteczności (m.in. remdesiwir, deksametazon). Wciąż brakuje leków dla pacjentów, u których infekcja się rozpoczyna i objawy są łagodne. Są jednak pewne rozwiązania potwierdzone badaniami.
  • Badanie kliniczne STOIC10 jest pierwszym dobrze zaplanowanym randomizowanym, kontrolowanym placebo, otwartym badaniem oceniającym skuteczność wziewnych kortykosteroidów jako interwencji terapeutycznej u chorych zakażonych wirusem SARS-Cov 2 we wczesnych fazach COVID-19. Udowodniono w nim efektywność stosowania wziewnych glikokortykosteroidów we wczesnym okresie COVID-19 u dorosłych, w szerokiej grupie populacyjnej. Efekt ten, obejmujący względne zmniejszenie ryzyka pogorszenia stanu chorego o 91% co odpowiada skuteczności szczepionek przeciwko COVID-19 i przekracza skuteczność dotychczas stosowanych terapii.
  • Wziewny budezonid stosowany może być u wszystkich osób niezależnie od ciężkości objawów, wieku i obciążeń zdrowotnych. Można stosować go nie tylko u chorych na astmę oskrzelową, ale u każdej osoby zakażonej SARS-Cov2 nawet z niewielkimi objawami ze strony układu oddechowe. Im wcześniej ta terapia zostanie zastosowana tym lepsze będą jej efekty.
  • W badaniu STOIC wziewny glikokortykosteroid podawany był z inhalatora typu turbohaler. Jednak budezonid może być podawany poprzez nebulizator, za zachowaniem określonych zasad bezpieczeństwa i po dopasowaniu dawki do tej formy podania.
  • Włączenie wziewnych glikokostykosteroidów u pacjentów zakażonych SARS-Cov2 we wczesnym okresie infekcji jest skuteczną i bezpieczną interwencją zmniejszającą ryzyko hospitalizacji, łagodzącą objawy i przyspieszającą zdrowienie pacjentów.

Komentarz do Artykułu:  Ramakrishnan S et al. Inhaled budesonide in the treatment of early COVID-19 (STOIC): a phase 2, open-label, randomised controlled trial. Lancet Respir Med. 2021 Apr 9:S2213-2600(21)00160-0.

Wprowadzenie

W 2019 r. kiedy świat usłyszał o pierwszych przypadkach zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2) wywołanych przez koronawirusa nikt nie spodziewał się, że zachorowania na COVID przybiorą rozmiar pandemii. Dane epidemiologiczne WHO z połowy czerwca 2021 mówią o prawie 177 mln zachorowań na świecie i ponad 3,8 mln. zgonów. W Polsce do tej pory odnotowano ponad 2.877 000 zgłoszeń do SANEPIDu o zakażeniu SARS-Cov2 i ponad 74 500 zgonów z tego powodu. Zasięg epidemii i jej skutki, nie tylko w wymiarze zdrowotnym, zmobilizowały świat nauki i sprawiły, że na całym świecie w laboratoriach pracuje się nad lekami skutecznie walczącymi z infekcją.

Dzięki tym badaniom są już dostępne szczepionki, które istotnie zmniejszają ryzyko zachorowania, a w szczególności ciężkiego przebiegu choroby. Mimo jednak ich wysokiej skuteczności nie jesteśmy w stanie zapobiec wszystkim zachorowaniom z powodu różnej odpowiedzi układu immunologicznego osób szczepionych, pojawiającym się nowym mutacjom, które wymykają się spod swoistej odpowiedzi na niektóre szczepionki, wysokiej ekspozycji na wirusa SARS-Cov 2, która przełamuje odpowiedź układu immunologicznego, a także ograniczeń wiekowych przy rejestracji szczepionek i niechęci znacznego odsetka>

Terapie stosowane w ciężkich postaciach COVID-19

Chorzy na astmę z zakażeniem SARS-CoV-2 a przebieg COVID-19

Badanie STOIC – opis badania i płynące z niego wnioski

STOIC – wyniki badania

STOIC – wnioski

Nebulizacja glikokortykosteroidami w przypadku COVID-19