Flozyny - czy możemy mówić o efekcie klasy?

Inspirowana – sesja pro-contra pod patronatem Sekcji Farmakoterapii Sercowo-Naczyniowej PTK podczas konferencji Folia Cardiologica 2020.

Podczas tegorocznej konferencji Folia Cardiologica, odbywającej się w typowej dla czasów pandemii, wirtualnej formie, Sekcja Farmakoterapii Sercowo-Naczyniowej PTK objęła patronat na sesją poświęconą flozynom. Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 to niewątpliwie przełom w terapii cukrzycy typu 2. W ostatnich latach leki te cieszą się jednak również ogromnym zainteresowaniem kardiologów. W badaniach dotyczących między innymi dapagliflozyny dowiedziona, że jej stosowanie w porównaniu do placebo redukuje ryzyko zgonu sercowo-naczyniowego, ryzyko udaru mózgu, ryzyko wystąpienia niewydolności serca oraz hospitalizacji z powodu niewydolności serca u pacjentów z cukrzycą typu 2. i nie tylko. Czy bardzo korzystne wyniki badań klinicznych dotyczące jednej, dwóch, a może trzech cząsteczek z danej grupy uzasadnia przypisywanie całej grupie tzw. „efektu klasy”. O tym dyskutowali dr Daniel Śliż i dr Marcin Wełnicki w sesji pro-contra. W tym miesiącu przedstawimy Państwu argumenty contra – po to aby zasiać ziarno niepewności i zachęcić Państwa do wyrobienia sobie własnego zdania.

Przede wszystkim trzeba się zastanowić, kiedy ogóle możemy mówić o efekcie klasy. Definicja tego stwierdzenia nie jest tak oczywista. Postanowiliśmy więc omówić to zagadnienie analizując problem w pięciu kategoriach. Po pierwsze będziemy zastanawiać się czy omawiane cząsteczki mają podobną budowę>