Grzybica paznokci – problem diagnostyczny i terapeutyczny

Grzybica paznokci należy do najczęstszych postaci klinicznych grzybicy. Zwykle dotyczy stóp, rzadziej paznokci rąk. Choroba zwykle rozpoczyna się od paluchów, czemu sprzyja uraz np. jednorazowy mechaniczny lub noszenie ciasnego obuwia. Zakażenie spowodowane jest przez dermatofity, których charakterystyczną cechą jest duże powinowactwo do keratyny (białko obecne w naskórku, włosach i paznokciach).

Opis choroby

Zmieniona chorobowo płytka jest matowa, ma zmienione zabarwienie od biało-żółtawego, zielonkawego do żółto-brunatnego. Ponieważ jest krucha, jej wolny brzeg często jest postrzępiony. W miarę upływu czasu ulega pogrubieniu i rozwarstwieniu. Wzmożone rogowacenie łożyska paznokcia powoduje unoszenie i odwarstwienie płytki, nawet do całkowitego oddzielenia się od łożyska. Poszczególne płytki paznokciowe są zmienione nierównomiernie. Ponieważ do zakażenia może zachodzić w różnym czasie, stopień nasilenia zmian w poszczególnych płytkach może być różny.

Czynnikiem zakaźnym najczęściej jest Trichophyton rubrum, rzadziej T. mentaptophytes. Zakażenie może być jednak spowodowane także innymi gatunkami grzybów, takimi jak grzyby drożdżopodobne czy pleśnie. W przypadku drożdżycy obecny jest nasilony stan zapalny wału paznokciowego, który jest obrzęknięty, zaczerwieniony i bolesny, a przy ucisku wydobywa się treść ropna. Paznokieć staje się matowy, szaro-żółty, ulega rozwarstwieniu, nie ulegając zniszczeniu.

W przypadku pleśnicy zakażeniu ulegają przede wszystkim płytki paluchów. Proces chorobowy dotyczy łożyska, a żółtawe pasma układają się wzdłuż osi palca. Płytka nie ulega zniszczeniu a>