Mały pacjent - duży problem, czyli zasady diagnozowania i leczenia choroby refluksowej u niemowląt i małych dzieci - reprint

Wstęp

Refluks żołądkowo-przełykowy (GER, gastroesophageal reflux) jest to mimowolne cofanie się treści pokarmowej z żołądka do przełyku. Może występować u osób zdrowych, a jego występowanie zależy od wydolności mechanizmów zabezpieczających przed cofaniem się treści żołądkowej. Do mechanizmów zabezpieczających należą skurcz mięśnia dolnego zwieracza przełyku (LES, lower esophageal sphincter), ostry kąt Hisa (kąt pomiędzy przełykiem a dnem żołądka), napięcie mięśni przepony oraz prawidłowa motoryka przełyku. Refluks może ujawniać się pod postacią regurgitacji, ulewań lub wymiotów. w tych przypadkach treść pokarmowa cofa się z żołądka do przełyku. wszystkie te formy możemy zaobserwować zarówno u niemowląt, jak i u starszych dzieci. O ile objawy obserwowane u starszych dzieci oraz u dorosłych są zwykle niepokojącymi objawami chorobowymi, o tyle u niemowląt oraz u młodszych dzieci często są związane z niedojrzałością przewodu pokarmowego^1–4. Pod pojęciem wymiotów rozumiemy czynność odruchową, która powoduje gwałtowne wydalenie zawartości żołądka po uprzednim pobudzeniu ośrodków wymiotnych. Ulewania to również cofanie się treści pokarmowej do jamy ustnej z ewakuacją posiłków na zewnątrz jamy ustnej, ale o dużo mniejszym ciśnieniu niż w przypadku wymiotów. Regurgitacje to natomiast cofanie się treści pokarmowej do jamy ustnej z ponownym jej połknięciem, bez wydobywania się treści na zewnątrz². Choroba refluksowa (GERD, gastroesophageal reflux disease) jest to natomiast obecność>