Osoby z AZS – grupa ryzyka ciężkich zakażeń spowodowanych wirusem opryszczki
Wirus opryszczki powoduje zazwyczaj ograniczone, typowe zmiany skórne. W przypadku opryszczki nawrotowej w tych samych miejscach na ciele pojawiają się zgrupowane pęcherzyki i nadżerki na rumieniowej podstawie, zasychające w miodowe strupy. Wysiew jest pobudzany różnymi czynnikami (rozgrzaniem, zziębnięciem, miesiączką, gorączką, urazami itd.). Trwa ok. 7–14 dni i w przypadku zmian wtórnych rzadko towarzyszą mu nasilone zmiany ogólne.
Inny jest obraz zakażenia wirusem HSV w przypadku obniżonej odporności.
Wyprysk opryszczkowy (eczema herpeticum) nakłada się na obraz zmienionej skóry w:
- AZS
- świerzbiączce
- oparzeniach
- chorobie Dariera
- pęcherzycy liściastej
- chłoniakach wywodzących się z limfocytów T
- chorobie Haileya–Haileya
- u pacjentów z HIV/AIDS
Wyprysk opryszczkowaty może towarzyszyć zarówno pierwotnemu zakażeniu HSV, jak i nawrotowi infekcji. Zmiany skórne mogą być następstwem autoinokulacji, jak również być przeniesione od osób zakażonych. Ze względu na uszkodzoną barierę naskórkową szczególną grupę ryzyka stanowią osoby z AZS. Pacjenci z atopią mają mniejszą zdolność wytwarzania odpowiedzi komórkowej i stają się bardziej podatni na zakażenia wirusem ospy wietrznej, opryszczki zwykłej i mięczaka zakaźnego.
Do sytuacji nadkażenia wirusowego może dojść nie tylko w czasie wyprysku atopowego, ale także w okresie jego remisji. Dochodzi do powstawania rozsianych wykwitów typu pęcherzyków i krost na rumieniowej podstawie, nadżerek. Często objawy pierwotnie dotyczą twarzy i szyi, potem ulegają uogólnieniu. Towarzyszy temu wiremia i mogą wystąpić objawy ogólne: gorączka, biegunka, osłabienie, złe samopoczucie i powiększenie węzłów chłonnych. Rzadko dochodzi do poważnych powikłań w postaci zapalenia płuc, zajęcia innych narządów, m.in. ośrodkowego układu nerwowego.
