Pacjent po ukąszeniu przez kleszcza a rozpoznanie boreliozy – algorytm postępowania

Ukąszenie przez kleszcza – czas ma znaczenie

Ukąszenie przez kleszcza to powszechna sytuacja, coraz częściej jednak budzi ona w pacjentach duży lęk. Najważniejszym postępowaniem jest szybkie usunięcie kleszcza, które pacjent może z powodzeniem wykonać samodzielnie. Kleszcza usuwa się mechanicznie, chwytając za główkę jak najbliżej skóry i pociągając pionowo w górę. Podczas zabiegu nie wolno wykonywać ruchów obrotowych, które sprzyjają oderwaniu tułowia lub wręcz jego zmiażdżeniu. Po usunięciu kleszcza należy zdezynfekować miejsce wkłucia. Nie ma wskazań do badania usuniętego kleszcza w kierunku zakażenia boreliozą. Konieczna jest natomiast obserwacja skóry pacjenta pod kątem wystąpienia objawów rumienia wędrującego przez następne 4–6 tygodni.

Jak rozpoznać rumień wędrujący?

Rumień wędrujący (łac. erythema migrans, EM) to najczęstsza postać boreliozy. Rumień jest rozszerzającą się stopniowo zmianą skórną, o kształcie pierścieniowatym, z przejaśnieniem w środku. Za diagnostyczną uważa się zmianę o średnicy ≥ 5 cm. Rumień pojawia się zwykle od 3 do 30 dni po ukąszeniu przez kleszcza. Wcześniej pojawiające się zmiany w okolicy ukąszenia są zazwyczaj odczynem miejscowym. Rumień nie boli ani nie swędzi. Pacjenci z rumieniem mogą zgłaszać współistniejące objawy ogólnoustrojowe takie jak zmęczenie, ból stawów, ból mięśni i ból głowy.

Jaki antybiotyk wybrać w leczeniu rumienia wędrującego?

Antybiotykami>