Skuteczna terapia cefuroksymem - porównanie dostępnych leków
Skrót informacji
Współczesne leczenie chorób, u podłoża których leży infekcja bakteryjna, przypomina coraz bardziej wyścig z czasem. Obserwujemy pojawianie się szczepów bakterii odpornych na stosowane obecnie antybiotyki i środki biobójcze. Ponosimy coraz większe nakłady na wynalezienie coraz to nowszych i skutecznych preparatów.
Przyczyny oporności na antybiotyki
Niestety dzieje się tak często dlatego, że nadużywamy antybiotyków, stosujemy je tam, gdzie nie ma często dla nich wskazania, na wszelki wypadek. Niektórzy wręcz domagają się wypisania antybiotyku. Także pacjenci, gdy tylko poczują się lepiej, czy ustąpią objawy infekcji, zaprzestają przyjmowania leku. Dzieje się tak w trakcie leczenia wielu infekcji, jednak najczęściej w przypadku chorób układu oddechowego. Od dawna wiadomo, że większość infekcji górnych dróg oddechowych ma tło wirusowe. W przypadku zapalenia błony śluzowej gardła, nosa i migdałków podniebiennych są to najczęściej rhinowirusy, adenowirusy, coronawirusy, a także wirusy grypy, paragrypy. Niestety wszystkie one usposabiają także do wtórnego nadkażenia bakteryjnego. Spośród bakterii najczęstszym patogenem wywołującym zapalenie gardła i migdałków podniebiennych jest Str. pyogenes (6-20%). Z kolei prawie 85% infekcji ucha środkowego wywoływana jest przez bakterie – głównie Str. pneumoniae, H. influenzae, M. catarrhalis.
Oporność na stosowane antybiotyki wiąże się z wieloma mechanizmami. W latach 70. XX w. zidentyfikowano β-laktamazy bakteryjne powodujące rozerwanie pierścienia β-laktamowego warunkującego skuteczność przeciwbakteryjną antybiotyków β-laktamowych – głównie pochodnych penicylin czy cefalosporyn. Do nieskuteczności antybiotyków prowadzą też zmiany budowy PBP – białka wiążącego penicyliny, zmiany budowy ściany komórkowej bakterii, a także modyfikacja rybosomów, co utrudnia wiązanie się z nimi antybiotyków, np. makrolitów. Dochodzi także do selekcji>