Terapia łączona łojotokowego zapalenia skóry itrakonazolem i mometazonem
Skrót informacji
Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą o przewlekłym i nawrotowym przebiegu. Należy do jednych z częstszych problemów, z którymi pacjenci zgłaszają się do dermatologa. Łojotokowe zapalenie skóry może wystąpić praktycznie w każdej grupie wiekowej. Obraz kliniczny choroby charakteryzuje się występowaniem zmian rumieniowo-złuszczających na skórze najbardziej obfitującej w gruczoły łojowe (skóra owłosiona głowy, fałdy nosowo-policzkowe, brwi, okolice zauszne, okolica mostkowa i międzyłopatkowa). Nasilenie łojotokowego zapalenia skóry może również znacząco się różnić – od łagodnych zmian złuszczających owłosionej skóry głowy, aż do zajęcia całej skóry (erytrodermia).
Łojotokowe zapalenie skóry, podobnie do innych przewlekłych dermatoz (łuszczyca, atopowe zapalenie skóry), w znaczny sposób oddziałuje na jakość życia pacjenta. Do głównych czynników obniżających jakość życia należy nawrotowy i przewlekły przebieg schorzenia, lokalizacja na twarzy, łupież, nasilony świąd, a także zwiększone wypadanie włosów[1].
Patogeneza łojotokowego zapalenia skóry
Złożona patogeneza choroby nie została do dziś jeszcze w pełni poznana. Nie wątpliwie za kluczowe ogniwa w patofizjologii łojotokowego zapalenia skóry uznaje się: zaburzenia aktywności gruczołów łojowych, drożdżopodobnego grzyba Malassezia spp. oraz stan zapalny[2].
Według przyjętych aktualnie koncepcji, kolejność zjawisk patogenetycznych w rozwoju łojotokowego zapalenia skóry przedstawia się następująco[3]:
1. Gruczoły łojowe produkują nadmierne ilości łoju
2. W obrębie tych obszarów dochodzi do kolonizacji Malassezia spp.
3. Uwalniane przez Malassezia spp. lipazy skutkują wytwarzaniem wolnych kwasów tłuszczowych oraz utlenionych form lipidów, które aktywują kaskadę zapalną
4. Dochodzi do syntezy szeregu prozapalnych cytokin
5. Stan zapalny prowadzi do uszkodzenia bariery naskórkowej
Nadaktywność gruczołów łojowych
Na istotną rolę nadaktywności gruczołów łojowych w rozwoju łojotokowego zapalenia skóry wskazuje predylekcja zmian do okolic łojotokowych oraz częstsze występowanie choroby w okresach zwiększonej aktywności tych gruczołów. Dodatkowo w przebiegu łojotokowego zapalenia stwierdza się nieprawidłowy>
Kolonizacja Malassezia spp.
Stan zapalny
Leczenie łojotokowego zapalenia skóry
Dlaczego terapia łączona?
Itrakonazol
Mometazon
Podsumowanie
