Nebiwolol – jeden lek, 10 korzyści

Nebiwolol jest β-adrenolitykiem kardioselektywnym, nieposiadającym własnej aktywności sympatykomimetycznej, rozpuszczalnym w tłuszczach. Jego powinowactwo do receptora β1, stanowiące o  kardioselektywności, jest ponad 300 razy większe niż do receptora β2 ^[1]. Nebiwolol jest agonistą receptora β3, dzięki czemu stymuluje śródbłonek do produkcji tlenku azotu (NO). Redukując jednocześnie degradację NO, ma działanie wazodylatacyjne i ochronne na ścianę tętnic. Ma korzystny wpływ na ciśnienie centralne, sztywność naczyniową, zmniejsza dysfunkcję śródbłonka ^[2–5]. Obok labetalolu, celiprololu i karwedilolu, należy do coraz częściej stosowanych adrenolityków wazodylatacyjnych ^{[5, 6]}.

Nadciśnienie tętnicze

Leki β-adrenolityczne są jedną z  pięciu klas leków stanowiących podstawę terapii przeciwnadciśnieniowej. Nie ma danych z  badań randomizowanych na temat korzyści ze stosowania nebiwololu przez pacjentów z  nadciśnieniem tętniczym ^[5]. Metaanaliza 8 badań randomizowanych obublikowana w  2020 r. przez Liu JY i  wsp. porównująca skuteczność i  bezpieczeństwo nebiwololu w  stosunku do innych β-blokerów drugiej generacji dotyczy 1514 chorych. W  grupie nebiwololu leczonych było 582 chorych, a  572 otrzymywało atenolol, bisoprolol albo metoprolol. Pierwotnym punktem końcowym oceniającym skuteczność było obniżenie ciśnienia tętniczego, a oceniającym bezpieczeństwo: działania niepożądane. Drugorzędowym punktem końcowym była ocena ciśnienia tętniczego skurczowego, rozkurczowego i  częstość rytmu serca. W  24-tygodniowej obserwacji nie wykazano istotnych różnic w działaniu obniżającym ciśnienie skurczowe ani rozkurczowe. Przewaga nebiwololu polegała na istotnie mniejszym zwalnianiu częstości rytmu serca w  porównaniu do grupy kontrolnej (95% CI 1,35–6,68; p = 0,003). Również epizody zmiennej>