Obrazy kliniczne grzybicy paznokci – rozpoznanie i leczenie

Grzybica powierzchowna skóry wywołana jest przez dermatofity. Są to grzyby o dużym powinowactwie do keratyny, dlatego zakażenie dotyczy warstwy rogowej. Stan zapalny jest wynikiem działania produktów metabolicznych grzyba lub nadwrażliwość typu opóźnionego.

Przyczyna powstawania grzybicy paznokci

Najczęstszą lokalizacją jest skóra stóp i aparatu paznokciowego. Grzybica paznokci może stanowić izolowane zakażenie, ale częściej jest wtórne dla grzybicy stóp. Procesem chorobowym zwykle objętych jest kilka płytek, w tym prawie zawsze paluchów, które mogą być uszkodzone w różnym stopniu. Grzybica paznokci stóp jest częstsza niż rąk. Głównym czynnikiem przyczynowym w Polsce jest Trichophyton rubrum, rzadziej T. mentagrophytes. Do innych czynników przyczynowych grzybicy paznokci należą  grzyby drożdżopodobne (Candida) i pleśnie (Scopulariopsis brevicanlis). Częstość zakażeń tymi patogenami jest zbliżona i wynosi około 10%.

W zależności od kierunku szerzenia się infekcji i uszkodzonych struktur wyróżnia się różne postacie kliniczne:

• dalszą,
• boczną podpaznokciową (najczęstszą), w której grzyb wnika od wolnego brzegu płytki i/lub bocznych wałów, zajmując początkowo łożysko paznokcia. Jego wzmożone rogowacenie powoduje odstawanie płytki od podłoża, które staje się żółtobrązowe, kruche, o nierównym brzegu.

Do rzadszych form należy grzybica:

• podpaznokciowa,
• onychomikoza,
• powierzchowna,
• wewnątrzpłytkowa,
• całkowicie dystroficzna.

Objawy

Grzybice wywołane grzybami drożdżopodobnymi rozpoczyna się zwykle od zapalenia wałów paznokciowych, które są obrzęknięte, zaczerwienione, a przy ucisku wydobywa się treść ropna. Charakterystycznym objawem utrzymującego się zakażenia jest oddzielanie się dystalnych części płytki od>