Wyprysk opryszczkowy

Wyprysk opryszczkowy u osób z upośledzoną immunologią w chorobach z uszkodzoną barierą naskórkową (Eruptio varicelliformis Kaposi). Czynnikiem etiologicznym są zazwyczaj wirusy opryszczki zwykłej. Infekcja może mieć charakter pierwotny lub wtórny i jest następstwem auto lub heteroinokulacji.

Zakażenie dotyczy najczęściej dzieci i dorosłych z obniżoną odpornością komórkową, z istniejącymi już zmianami chorobowymi typu:

• AZS;
• świerzbiączka;
• choroba Dariera;
• oparzenia;
• zaawansowane zmiany nowotworowe typu chłoniaków (mycosis fungoides);
• łagodna pęcherzyca Hailey-Hailey;
• zakażenia HIV/AIDS;
• w przypadkach stosowanej immunosupresji i miejscowego stosowania preparatów kortykosterydowych.

Rozwój choroby poprzedzają objawy prodromalne uczucie napięcia skóry, gorączka, złe samopoczucie.

Rozsiane wykwity pęcherzowo-ropne z zagłębieniem w części środkowej pojawiają się na podłożu już istniejącego stanu zapalnego. Zmiany szybko przekształcają się w nadżerki i mają tendencję do wtórnych infekcji. Choroba ma przebieg ostry i gorączkowy. W przypadkach o znacznym nasileniu może zajmować dużą powierzchnię. Możliwe biegunki, obrzęki powiek, zapalenia płuc, zajęcie CUN. Schorzenie trwa około 2-3 tygodni.

Różnicowanie

• z piodermią lub zliszajowaceniem zmian alergicznych;
• z opryszczkowym zapaleniem mieszków włosowych;
• z liszajcem pęcherzowym noworodków;
• z zakażeniami zwierzęcymi pokswirusami u pracowników ogrodów zoologicznych i laboratoriów;
• dawniej z wypryskiem poszczepiennym (ecema vaccinatum) u osób zaszczepionych przeciwko ospie prawdziwej i zainfekowanych wirusem.

Leczenie:

Ogólnie:

• Acyklowir doustnie.
• Acyklowir w kroplówce i.v w przypadkach rozsianych.
• Pacjenci powinni być hospitalizowani i monitorowani pod kątem zaburzeń elektrolitowych i krążeniowych.
• Antybiotyki>